Ahmet Yılmaz
@Ahmtylmz8010
Yazar.Osmaniyeli.Şiirlerini Lahir Karin mahlası ile yazıyor.İlk kitabı Endamımın Mezarı.İkinci kitabı :Dildar.Üçüncü kitabı:Kuşlar Da Ağlar
İnstg: instagram.com/officialahmetyi...
Adıyaman Üniversitesi-Arapça Öğretmenliği
Osmaniye
Osmaniye-Düziçi, 12 Eylül
290 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
GÖRECEĞİZ BİR ÖLÜM
Sensiz mamurlu sabahlarda
Bir gül var karşımda.
Allı pullu yanakların.
Tatlıydı buselerin.
Sen benimsin diyerek sarılışın
Benim bir ömrümün mutluluğuydu.
Güzeldir benim gülüm.
Mis gibi kokar sümbülüm.
Sesi güzeldir bülbülümün.
Yollar büklüm büklüm de olsa
Gider benim tazalüm.
Görme bir zulüm.
Beşeriz,göreceğiz bir ölüm.(Lahir Karin)
Sayfa 19 - Kümbet Yayınları
AĞLAYAN ÇİÇEK
Yücedir dediler.
Ayaklarının altında ezmesini bildiler.
Sussun dediler.
Ağza mühür vurdular.
Kalemi güçlüdür dediler.
Dört duvar arasında ellerini kollarını bağladılar.
Bir ağaçtan bin çeşit dal çıkar.
Hepsi birer umuttur.
Umutları yıktılar.
Sevgi bitti.
Kardeşlik bitti.
Hak hukuk bitti.
Bizler toprağa ağlayan çiçek dikiyoruz.
Dokunursan ağlar,zehrini bulaştırır.
Artık ağlayan çiçeklerin dalıyız.
Ağlarız,susarız ama kalemimiz yücedir.
Dokunanımız yok.
İşte hayatın sevgisi,hakkı hukuku burada.
Şu hayata ağlayan çiçekten üç fidan diktiler.
Dokundular,ağlattılar ve halkı zehirlediler.
Toplum öldü,her şey soldu,sevgi denen şey kalmadı.
Yaşasın ağlayan çiçekler mi demeliyiz,yoksa yaşasın ağlayan çiçekleri bitiren insanlar mı demeliyiz!
Yaptıkları insafsızlık nedir?
Artık her şey şu hayatta niranedir.(Lahir Karin)
Endamımın Mezarı
Bir sevgi ayna olacak kadar mezardı.(Lahir Karin-Ahmet Yılmaz)
Not:Lahir Karin mahlasımdır.
Okur Takip Önerileri
NEFRET VE SEVGİ
Sevgi ırmağında arınmak varken,nefret dolu yağmurda ıslanıyoruz.Senin nefretin benim sevdam oldu.Senin sevdan ise benim nefretim oldu.Ellerini tutarken,gözlerine bakarken benden nefret ederdin.Bir yandan beni severdin ama bana bağlanırsın diye bir yandan da sevmekten korkardın.Bir tutam sevdan nefret oluverdi.Açan güller soluverdi.Ve benim gönlüm peyderpey ilerlerdi.Alışmıştım bu korkuna,bu sevgine.Benim gülüşüm senin yüzündeki nefreti yenmişti,sevdam sönmeden fırtınan dinmişti.Artık bana bağlanmıştın ,benim olmuştun.Gönlümün nefretli sevgisiyle anılmıştın.(Lahir Karin)
Endamımın Mezarı
