"Yaşamın sırrı probiyotikte değil, huzurda... "
Sayfa 23Kitabı okudu
"Lastikli tokam gibisin hayat. İki kere dolanınca bol, üç kere dolanınca dar geliyorsun. Arayı buldurmuyorsun. "
Sayfa 20Kitabı okudu
İçindeki küçük kızın saçını okşamayı unutmuş her kadın, imkansızı başarabilecek bir kahraman olduğunu hatırlayamaz...
Sayfa 17Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Böyle kocaman bir dünyada, bize verilen en güzel hediye olan zamanla, yanımda sonsuza kadar olacağını bildiğim tek kişiyi şımartmaya karar verdim. Kendimi..
Sayfa 10Kitabı okudu
Yani gitmek bana ait bir eylem gibi görünürken, anladım ki giden sendin...
Gitmedim aslında kabullendim ve vazgeçtim...
Sayfa 9Kitabı okudu
Güzellik bir kabuktur
Denizden çıkartılmış
Zaferle hüküm sürmüştür orada
Aşk ikna edinceye dek onu
İstiridyeler ve
Aslan pençeleri
Oyulmuştur
Ezgisine çekilen dalgaların
Ölümsüz vurgular
Yinelenir taa ki
Kulak ve göz yatıncaya
Dek birlikte aynı yataka
Sayfa 157Kitabı okudu
Dinliği gülün
Savaş zamanı
Hatırlatıyor bana
Uzun uykusunu yeni başlamış
Olan o serçenin
Başı kabarıyor pürüzsüz
Ve telaşsız üstünde
Cilalı kaldırımın ya da
O kösnü dolu saatleri
Bir iki
Soluk kesen kitapla
Dinginlik bir sonsuzlukken
Çok önce başlamış olan
Sayfa 71Kitabı okudu
Kasıla kasıla yürüyorsun, başlıyorsun
Yanpri Yanpri gelmeye
Kuyruğun dimdik
Sallanıyor bir o yana bir bu yana
Arasında kırılgan,çiçek yüklü
Bahar dallarının
Evet, güzelsin
Sokulgan
Hallerinle, ince gövden ve
Küçük beyaz patilerinle ama
Dilerdim buraya hiç
Gelmemiş olmanı.
Sayfa 61Kitabı okudu
Yedim
erikleri
buzdolabından
duran
ve belki
Sen onları
Saklıyordun
Kahvaltıya
Bağışla
Çok lezzetliydiler
Çok tatlı
Ve çok soğuk
Sayfa 51Kitabı okudu
Hayat sanki yaşamamışım gibi geçti... Gücüm kalmadı, hiçbir şeyim kalmadı...
"İlk kez denize girmek gibiydi. Başta uçsuz bucaksız ve ürkütücüydü ama sonra özgürleştirdi. Bir an dursam o suların beni yutacağını biliyordum ama kafamı içine daldırınca gördüğüm renklerin girdabında büyüleniyordum. Nefes almak gibiydi."
Sayfa 346Kitabı okudu
Büyümek için hatta yaşadığını hissetmek için, hayatın bir anlam kazanması için insanların o kalelerden çıkıp gerçek dünyayı görmesi gerekiyordu. Sonra birlikte yıkmalıydık o kaleleri ve gecekonduları, ortak bir yaşam inşa etmeliydik. Kimsenin daha aç ya da daha tok olmadığı...
Sayfa 310Kitabı okudu
Üzgün hissetmeyi sevmiyorum, özellikle insanlar yüzünden. Hayat bundan daha fazla olmalı...
Sayfa 212Kitabı okudu
Sadece yaşamak için çabalıyorlardı ama hiçbiri, gerçekten yaşamıyordu. Yüzlerinde gram hayat belirtisi ya da tebessüm yoktu. Mutsuzluk içinde, sadece para kazanmaya odaklanmışlardı...
Sayfa 100Kitabı okudu