Yeşim G.
@Balmumuy
Zaten kalem dediğin elde fener aydınlığı.
Murathan Mungan - Hamamname
Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi
1175 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
360 syf.
·
Puan vermedi
·
26 saatte okudu
Daha dün çocuğun şaklabanlıklarını şevkle alkışlayan, ona neşeyle gülen bu insanlar, nasıl oluyordu da şimdi o dayak yerken bunca istekli, bunca sevinçli görünebiliyor, Kuzin'i destekliyorlardı? Bu insanlar hastaydı. Bu insanlar yürekleriyle gülmeyi hiç öğrenmemiş zavallı yaratıklardı.
Sayfa 60 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanlardan korkuyor, bu yüzden de hep onlara bir şeyler borçluymuş gibi davranıyordu.
Sayfa 39 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Gözleri kapalıydı. Yüreği midesine gömülmüştü sanki.
Sayfa 32 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Vicdanı, içinde bulunduğu koşullara esir olmuştu.
Sayfa 56 - Can YayınlarıKitabı okudu
Başarısızlık, başarının temelidir ve başarı, başarısızlığın pusuda beklediği yerdir, ama dönüm noktasının nerede olduğunu kim bilebilir ki?
Sayfa 182 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Havada kaybolan o ufak duman, bir adamın hayatıydı.
Sayfa 177 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İnsan işte, eğlencede, dünyada ya da bir manastırda değil; ancak ruhunda huzur bulabilir.
Sayfa 127 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Çünkü ondan nefret ettiği sürece onu sevmeye de çok yakın olduğunu biliyordu.
Sayfa 92 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bir adam hayatının geri kalanını onunla geçirmeyi istemeden de bir kadına aşık olabilir.
Sayfa 69 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Önsöz
Ne feci bir üzüntüyle izliyorum kuşağımı! Daha bebeklikten itibaren babalarımızın yanlışları, deneyimi ve aklı bizim varlığımızdır; yine de bizler daha mızrağın acısını hissetmeden tökezleriz; bizden sonra gelecek varislerimize ve yurttaşlarımıza bırakabileceğimiz bir şaheser, bir kıvılcım bırakmadan... Onlar ko mezar taşımıza bizi kötüleyen bir yazı bırakacak, mirasını çarçur etmiş babasının iflasına gülüp geçen bir oğul gibi bizi unutacaktır.
Sayfa 40 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Önsöz
Anılarımız dünün ötesine ulaşmaz; bir anlamda kendimize yabancıyızdır. Öyle emsalsiz bir şekilde zamanı deneyimleriz ki, biz yanından geçtikçe geçmiş ebediyen kaybolur gider. Bu durum, her şeyini dışarıdan alan ve başkalarını taklit eden bir kültürün doğal bir sonucudur. Hiçbirimizde içsel gelişim ya da doğal ilerleme yoktur; yeni fikirler eskisini olduğu gibi savurup atar çünkü eskinin bir türevi olmaktansa bilinmeyen bir yerden tepemize inmişlerdir. Tüm fikirlerimizi hazır bir halde kabul ettiğimiz için, fikirlerin tedrici bir şekilde ilerleyişi ve bu şekilde sağlamlaşmasının bıraktığı kalıcı iz de zihnimizi şekillendirmez.
Sayfa 40 - İletişim YayınlarıKitabı okudu