Berfin Nisa Özkan
@Berfin_Nisa
eigenwelt | ilahiyat
Şanlıurfa
28 Eylül
331 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Gökkuşakları bütün gece gün ışıyıncaya kadar da gökyüzünde yalp yalp ederek, tekmil yıldızlarla birlikte savruldular.
Sayfa 618Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Çalılar, otlar, çamlar, kayalar, akarsu, toprak, gökyüzü, yeryüzü, bulutlar hep birden çiçeğe durdular, evren ağzına kadar çiçekle doldu.
Sayfa 617Kitabı okudu
Gökteki yıldızlar, çiçekler, ay, güneş sevinç açtılar, sevinçten ışık saldılar. Bütün dünya gülüyordu.
Sayfa 494Kitabı okudu
Urfanın küheylanları dünyanın en güzel atları.
Sayfa 490Kitabı okudu
Bir yer bulsak kendimize, bir portakal bahçesi, deniz kıyısında. Portakallar çiçek açmış, kokuları insanın başını döndüren.. Siz hiç portakal bahçesi gördünüz mü ?
Sayfa 488Kitabı okudu
Böylesi, her şeyden, en küçük gölgeden, kıpırdayan yapraktan korkan kişilerden korkulur. Bunların insanlara yapamayacakları kötülük yoktur.
Sayfa 415Kitabı okudu
Şeytanın yapısını da insan bozar, hem de insanoğlu insan.
Sayfa 408Kitabı okudu
Allah'ın yaptığı yapıyı yalnız Allah yıkmalı.
Sayfa 407Kitabı okudu
Gökyüzü silme yıldızla döşeliydi. Bir süre yıldızlara daldı. Gökyüzü oya gibi işlenmişti.
Sayfa 400Kitabı okudu
O mavinin içine bir kere giren cümle dertlerinden, karanlığından, karamsarlığından sıyrılıp apaydınlık bir maviyle dolar, anasından doğmuş gibi olur.
Ölmeden, ömrünün her saniyesinde bir cennet çoşkunluğunu, aydınlığını, sevincini yaşar. Buna erişmek bu mavinin içine girmek mavi sevincinin tapınmasını yaşamak o kadar kolay değildir. Zulüm edenler, insanları aşağılayanlar, kanlılar, hak yiyenler, sömürenler, çalışmamışlar, hazır yiyiciler buraya gelemezler, gelseler de bu mavinin içine giremezler, girseler de öylesine sevinemezler, yürekleri bir sevincin sıcaklığında, esrikliğinde, kendinden geçmişliğinde pır pır edemez.
Sayfa 278Kitabı okudu
İnsan, insanlıktan çıkıştı. Bundan sonra biz iflah olur muyuz ola? Bundan sonra herkes kendini düşünüyor.
Sayfa 266Kitabı okudu
Görmez olur muyum hiç, o at işte..
Her gün uçarak gelir, şu kayanın tepesine konar, orada hiç kıpırdamadan durur. Yaa, bir de kuyruğunu sallar. Sonra kartallar gelince, kartallar da onun üstünde çok çok dönünce o da ışığa karışır gider..
Sayfa 260Kitabı okudu
Şimdi bu sessizliğe gene aldırmıyordu. Ama içinde azıcık da olsa, belli belirsiz bir acıyı, kuşkuyu taşıyordu.
Sayfa 243Kitabı okudu