evi bayadır havasız bırakmışım,
gözlerimi açıyorum,
iki elim göğsümde şimdi.
insanın evi kalbi, evimi kalbimde taşıyorum.
sardunyalar kırıldıkları yerlerinden yine yeşil.
her sabah daha yeşil.
kırıldıkları yerleri inadına yeşil.
kalbim atıyor şükür.
canı çekince sevenin, canı sıkılınca gidenin kalbini yormasına izin
Çok sevdiğimiz bir varlığa, hiçbir karşılık beklemeden en değerli şeyimizi verirsek, işte dünya o zaman güzel olur, onun için ağlıyorduk küçük hanım.
Orhan Pamuk