Keşke geçmiş ,zaman üzerinden geçerken zihnimizden de geçip gidebilseydi. Keşke zihin her şeyi taşıyan bir kutu değil de sadece ânı yaşayan bir kutu olabilseydi ...
Yaşam kitap gibiydi ama ben sanki kendi hikayemin dilini yeni ögrenebiliyordum.Çünkü herkesin hayatındaki kişiye özel bir dili vardır ama çok az insan yaşam hikayesinin dilini öğrenip konuşabilmeyi başarabiliyordu.
Belki de hayatın içinde benliğimizi kaybetmemizin nedeni ,kendimizi başkalarına ve onların bize yasattıklarına çok açık ve korunmasız bırakmış olmamızdı. insanın kendine gelmesi ,önce kendine dönmesinden başlamalıydı