Kendini karınca gibi gören ben, gözümde bir fil gibi büyüttüğüm kocaman hayatı yiyebilir miydim?
Dinlemeye devam ettikçe, ön yargılarım kırılmaya başladı. Evet, mantıklıydı söyledikleri. Belki milyonlarca kez ısırmak zorunda kalabilirdi ama eninde sonunda karınca fili yemeyi başarırdı.
Yıllardır ertelediğim, gözümde büyüttüğüm, korkup kaçtığım şeyleri düşününce, bu farkındalıkla birlikte bir anda sudan çıkmış balığa döndüm resmen. Farkında olmamanın farkına varmak... İşte yaşadığım durumu açıklayan en güzel ifade buydu…