EEsraB

Yaptığımız işten zevk aldığımızda, daima yapabileceğimizin en iyisini yaptığımızda hayattan gerçekten zevk alırız. Eğleniriz, can sıkıntısı ve çaresizlik hissetmeyiz.
Reklam
Akranlarımın birer birer öldüğünü gördükçe, beni en çok, "hatırlıyor musun?" diye sorabileceğim kimsenin kalmayacağı gün korkutuyor.
Bu sene çok az kişi bana iyi yıllar ya da mutlu noeller diledi. Çok tuhaf, insanlar büyük bir mutsuzluk yaşayanlara mutluluktan bahsedemiyor. Anlamıyorum. Aslında tam da büyük bir mutsuzluk halinde mutluluk dileklerine ihtiyaç vardır, halihazırda mutlu olanların ihtiyacı yoktur. Mutsuz olduğunuzda, sanki herkes öyle kalmanızı diliyor. Sonsuza kadar.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Insan zihnini cennete dönüştürmediği sürece yeryüzünün hiçbir köşesinde bir cennet bulabilme ihtimali yoktur.
Reklam
Gelecek kaygısının anlamsızlığı üzerine
İnsanın yoksun kalabileceği tek şey şu andır. Çünkü sahip olduğu tek şeydir bu. İnsan sahip olmadığı bir şeyi kaybedemez.
Sahip olduğun hiçbir şeyin sahibi olmadığını bil ey insan! Ağaçlar meyvelere sahip gibi görünür ama kendi meyvelerini yiyemezler, güneş kendisi için ısıtmaz, ay kendisi için parlamaz. Kendine sakladığın her şeyin çürüdüğünü fark et. Paylaşmadığın bilgi, harcayamadığım para, kendine benzettiğim tutsak bir eş ve sahibi olduğunu iddia ettiğin her şey çürür ama bu öyle bir çürümedir ki kişinin ruhunu ele geçirmeden sonra ermez.
Elde ettiğin anda isteklerinden vazgeçecek kadar kendini bilmediysen, isteklerinin gerçek olması seni şanslı yapmaz ki! En büyük şans hakikat aynasında kendine rastlamaktır.
En yararsız görünen böceği bile öldürmeye kıyamayacak kadar yüksek bir vicdan, hayallerine kulak verecek kadar erdemli bir yalnızlık ve her şeyin geçici olduğunu görebilecek kadar gelişmiş bir zihindir bütün ihtiyacımız.
"Tıpkı bir pergelin sabit ayağı gibi kararlı oldum; pergelin diğer ayağı gibi başka diyarları gezmeye özendim. Her yüksek eyvandan bir köşe her viran tekkeden bir kırıntı belleyip İstanbul'a döndüm." Mimar Sinan
Reklam
Bir hayatım daha olsa, korkmadan dokunmak için yaşardım onu. Bir keklik beslerdim ellerimle, varsın uçsun sonunda. Bir çiçek büyütürdüm, varsın solsun sonunda. Bir omuz ısıtırdım, varsın gitsin sonunda. Dokunurdum. Ben eriyene dek, o eriyene dek, biz hiçleşip karışıncaya dek bu derin boşluğa, dokunurdum. Ama yok bir hayatım daha. Bir hayat daha yok. Yok.
Sayfa 314Kitabı okudu
Ama zaten insan, gidenlerin ardından, en çok kendi kalışına ağlıyor.
Sayfa 311Kitabı okudu
Ama zaten insan, gidenlerin ardından, en çok kendi kalışına ağlıyor.
Sayfa 311Kitabı okudu
Zamana ve sancıya dayanmanın en basit yolu, sonunda muhakkak geçeceğini unutmamak. Evet, her şeye geçiyor. Sevmek bile, acı çekmek bile, kanamak bile, yaşamak bile, dünya bile, azalmayı dahi beklemeden bitiveriyor. Ağrı diniyor.
Sayfa 311Kitabı okudu
337 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.