O ufak toprak parçasında on bir milyon kişinin yaşadığını ve tam o anda hepsinin açlıktan ölme tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu düşünmek oldukça güçtü.
" Bay Geoffrey, biz yolun kenarında ekilmiş, gelip geçenin ezdiği tohumlar değil, verimli toprağa ekilmiş tohumlar gibiyiz" dedim.
" Evet, evet ezilmedik "
" Aynen öyle. Yaşadık. Hayatta kaldık."
Geleceğim belirlenmişti ve üzerine düşünmekten o kadar korkuyordum ki kusmak istiyordum. Ne yapabilirdim ki? Elimden boyun eğmekten başka bir şey gelmezdi.