İki sevgili gerçekten birbirlerine açık olduklarında,
birbirlerinden korkmadıklarında, bir şey gizlemediklerinde bu yakınlıktır.
Diğerinin kızacağından ya da incineceğinden korkmadan
her şeyi söyleyebildiklerinde... Eğer bir sevgili diğerinin kızacağından
korkuyorsa, o zaman yakınlık yeterince derin değildir.
O zaman, bu bir tür anlaşmadır ve herhangi bir şeyle bozulabilir.
Ama iki sevgili gerçekten saklanacak bir şey olmadığını hissettiklerinde ve
her şey söylenebildiğinde; güven öyle bir derinliğe ulaşmıştır ki,
bir şey söylenmese de diğerinin anlayacağı bilinir.
O zaman, tek olmaya başlamışlardır.
Okur Takip Önerileri
''Ağlamak istemezsen, gözler parlaklığını yitirir, çünkü göz yaşları gereklidir; çok canlı şeylerdir onlar. Ara sıra ağladığın zaman, iyice içine gir, tamamen bırak kendini, gözyaşları aksın; o zaman gözlerin temizlenir, gözler tazelenir, gençleşir.
O yüzden kadınların gözleri daha güzeldir, çünkü onlar hâlâ ağlayabiliyor. Erkeklerin gözleri güzelliğini kaybetti çünkü erkekler ağlamaz diye yanlış bir fikir var.''
''Öfkesini bastıran bir insanın çenesi kilitlenir. Bütün öfkesi çenesine kadar yükselir ve orada kalır. Elleri çirkinleşir, bir dansçınınkiler gibi zarif hareket etmezler, hayır; çünkü öfke parmaklara gelir ve kilitlenir. Unutma öfkenin iki serbest kalma noktası vardır: dişler ve parmaklar. Bütün öfkeli hayvanlar ya ısırırlar ya da pençe atarlar. Parmaklar ve dişler öfkenin çıkış noktalarıdır..''
Dünyadaki başka hiçbir insanı ıslah etmen gerekmiyor. Eğer kendin büyüyebilirsen bu yeterli. Başkalarına öğretmeye çalışma, kimseyi düzeltmeye çalışma, başkalarını değiştirmeye çalışma. Eğer sen değişirsen bu mesaj yeterlidir..
İçeri bakmaya devam edersen –bu biraz zaman alır– giderek, yavaşça çok güzel bir ışık hissetmeye başlarsın. Güneş gibi saldırgan bir ışık değildir bu, ay ışığına daha çok benzer. Parlamaz, göz kamaştırmaz, serindir. Kızgın değildir, şefkatlidir, teskin edicidir.
Ve yavaş yavaş içerdeki ışığa alışınca, görürsün ki ışığın kaynağı sensin. Aranan, arayandır. O zaman hazinenin kendi içinde olduğunu görürsün; tek sorun onu dışarıda aramandı. Onu dışarıda arıyordun ve her zaman senin içindeydi. Her zaman burada, senin içinde oldu. Sadece yanlış tarafta arıyordun, o kadar..
''İnsan eninde sonunda her şeye alışır.''
''Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın,
Gömelim gel seni tarihe desem, sığmazsın..''
''Duygulu, ince, derin, mü’min ana. Bilgili, yürekli, yaman baba. Yavaş yavaş Devleti derleyip toplayan bir hükümdar. Savaş, sokak, güvercin, mevlüt, kadir geceleri, ramazan, şiir, mahya... ve bütün bu fonun önünde beliren, gittikçe beliren çocuk...''
''Çiçekler dallarında mı sevilmeliydi.? yoksa...''
