Doyulmamış ne çok mutluluğum var benim…
Aslında ben onun en çok kalbini severdim.
Gül, mutluluğun bulaşıcı olduğuna inanmaya başladı.
Okur Takip Önerileri
Ama görmek ne güzel şeydi. Gözlerini görecektim,uçamayacaktım o gökyüzünde ama seyredecektim.
Konuşmak ille de ağızla olacak bir şey değildi. Dilleri sustu, gözleri birbirini sevdi…
Ama biz o heykelin yarım kalışından farksızdık. Göğsüne Pijo ve Penda iliştirdiğimiz bir çocuğumuz da olmadı. Oysa olabilseydi, adı bile hazırdı.
Şaka karşı tarafı incitmiyorsa şakadır.
Bir kuş olsa, uçmak isteyeceği bir gökyüzü gibiydi gözleri.
Dilleri susmuştu ama gözleri, onlar dilsiz bir sohbeti sürdürmüşlerdi.
Bir insan ne kadar üşüyebiliyorsa o kadar üşümüşler, yine de gülüşlerini yüzlerinden eksiltmemişlerdi.
Sanki sesiyle saçlarımı okşuyor ve beni teskin ediyordu.
Sarılmak, insana sevildiğini hissettirir.
Hududu belli olan bir zaman dilimi özlememin karşılığı olamaz. Özlemek daha derin bir anlam taşır ve dipsiz kuyu gibidir.
Sesi, sıcak bir bahar akşamında oynaşan ağaç yaprakları gibiydi. Tatlı bir rüzgarın habercisiydi ve o sesi daha çok duymak istiyordu.
Adamın gözleri kızın yüzünde bir sığınak bulmanın mutluluğunu yaşadı