Ihlamur
@Ihlamurs
Kurgularda yaşıyorum.
Antares, 13 Mart 2005
12 okur puanı
Nisan 2024 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Vebadan saklanacak bir yer bulmak, bazı önlemler almak mümkündü hiç değilse, ama ne mesafe, ne de engel tanıyan ve her yere sızabilen düşünceden nasıl saklanabilir insan? Gündüzleri karşı koyabiliyorum, ama geceleri herkes
gibi ben de rüyalarımın esiri oluyorum ve rüyalarım dehşet ve cinnetle dolu...
Ve tam bu anda gözbebekleri yitip
gitmiş kocaman kara gözlerinde dehşet ve cinnetin dipsiz kuyusuyla birlikte öyle bir ıstırap gördüm ki, sanki dünyadaki en mutsuz ruhun içine bakmıştım.
Ihlamur tekrar paylaştı.
"Üşengeç değilsin, sadece mutsuzsun ve mutsuz insanlar yorgun olur, hiçbir şey yapmak istemezler."
Okur Takip Önerileri
Ah, keşke şeytan olsaydım! Cehennemin hava niyetine soluduğu tüm dehşeti dünyalarına taşırdım; rüyalarının efendisi olurdum ve uykuya dalmadan önce gülümseyerek çocuklarını kutsadıkları sırada karşılarına kapkara dikilip...
Evet, aklımı kaçırmak zorundayım, ama bir an önce. Bir an önce...
Sanki aynı başlangıçsız ve bitimsiz günün içindeydik, kah karanlık kah parlak, ama yine anlaşılmaz, yine kör. Ve hiçbirimiz korkmuyorduk ölümden, çünkü ölümün ne olduğunu anlayacak durumda değildik.
Onun ellerindeki bir serçeydim. Gözümden akacak bir damla yaşla yok olabilirdim fakat bu sessiz vedam, onun umurunda bile olmazdı çünkü neler olduğunu öğrenmeliydi.
"Rae'nin biricik Mara'sı. Seni en son görmemin üzerinden asırlar geçmiş gibi." Kafasını kaldırıp tatlı tatlı gülümsedi. "Sanırım o kadar oldu," dediğinde elimi tutuşundan kurtarmaya çalışsam da bana engel oldu, diğer elini de elimin üzerine koydu. "Bu hayatında çok daha güzelsin, ölmek sana yaramış."
NestorKitabı okudu
Karr, bana yaklaştığında ayağa kalkmam için bana elini uzatacağını düşündüm ama öyle olmadı. Yere çökerken güçlü elini omzuma bastırıp yerden kalkmama engel oldu. Kızıl gözleri parlarken suratında rahat bir ifade vardı. "Öğrenmen gereken ilk şey düştüğünde tek başına ayağa kalkman gerektiği. Sparta'da askerlere ilk olarak nasıl kolayca kalkacakları şekilde düşeceklerini öğretiriz."
Tara bana yaklaşarak nadide bir mücevheri inceler gibi beni inceledi. "Sadece görmesi yeterli mi diyorsun?"
Rae gülümsedi. "Sadece istemesi yeterli." Elini belimin üzerine koydu. "Az önce benim gibi düşünceleri duymak istediğini söyledikten sonra zihnime girdi."
Karr kahkaha atarak omzuma vurdu. "Bizim arsız ölümlüye bak sen. Seni gördüğüm ilk anda bu kadın hepimizin ağzına sıçar demiştim ve haklı çıktım." Bana bir dosta, müttefikine bakar gibi baktı. "Ben de mi kehanet işine girişsem acaba ne yapsam?"
Ağzımda en az Farah'ın surat ifadesi kadar acı bir tat belirdi. "Düştüğünde şehir, ölecek ilk önce ihanet edenler. Öfkeyi kendine siper eden Tanrıça, bedeli kanında bulacak. Dikilecek cesedi en tepedeki nadide yere," derken bütün zehrimi akıttığımı hissettim. Sabah ayin sırasında gördüğüm kehanet şimdi anlam kazanmıştı. Bu sefer yalan söylemiyordum, bu kehanet bana geldiğinde anlam verememiş olsam da onun aslında Farah için olduğunu şimdi anlayabiliyordum.
Farah anlamayarak suratıma baktı. "Sen bana ne söyledin?"
"Bir kehanet seni kaltak," dedim öfkem ağzımın içinde birikirken. "Az önce şehir düştüğünde geberip gideceğini söyledim sana."
"Sakın onunla cüretkâr konuşma," diyerek beni uyardı. "Yoksa bu orman hepimize mezar olur."
Dilimi Gorgonlar yutsun ki kesinlikle öyle bir niyetim yoktu. Şimdiye kadar pervasız davrandığım anlar olmuş olabilirdi ama gerçek tehlikenin karşısında ben bile susmayı bilirdim.
"Sen ölüsün," dedim bir nefeste. "Seni öldürmüş." Bana cevap vermek yerine başını yavaşça eğdi, suratımda benim bile bilmediğim soruların cevaplarını aradı.
Hafifçe gülümsedi. "Bulduğum cevapları duymak istemezsin," dediğinde dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Biraz önce zihnimden geçenlere yanıt vermiş olduğu gerçeği suratıma çarptı.
"Zihnimin içinde misin?"
Hiç düşünmeden, "Her yerindeyim," dediğinde nefesim kesildi. Bunu hissetmiş olacak ki dudakları tatminkâr bir gülümsemeyle yukarı doğru kıvrıldı. "Demek evleniyorsun; oysa benim gelinim olduğunu söylüyordun."
