Kivirciktosh
@Kivirciktosh
151 okur puanı
Temmuz 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
(
A. Ali Ural 'ın 
Posta Kutusundaki Mızıka 'sından ilham ile)
Sevgili Dost,⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Arada bir şeyler yazıp bırakıyorum buralara. Sana ulaşıyor mu yazdıklarım, bilmiyorum. Sen de yaz arada. Bazen mutluluk veren bazense hüzünlendiren şeyler yazıyorum. Biliyorum bazen de çok sitemliyim. Ne yapayım çok yalnız hissettiğim oluyor zaman zaman. Senin için yazmak, kalabalıklaştırıyor çevremi; kuşlar cıvıldamaya, hava ısınmaya, çocuklar telefonlarını bırakıp saklambaç oynamaya, aileler bir araya gelmeye, küsler barışmaya, bebekler ağlamayı terkedip gülümsemeye başlıyor. Sana yazdığım mektuplarım hiç bitmesin istiyorum ama mürekkepler kuruyor, kağıtlar tükeniyor bir süre sonra. Her yerde bir tükenme hali karşılıyor beni.
⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Bazen sitemliyim demiştim çünkü artık hiçkimse birbiriyle konuşmuyor. ‘’Android’’ler ‘’Elma’’larla konuşuyor, ‘’YüzKitap’’ları ‘’CıvıldayanKuş’’larla konuşuyor. Bense seninle konuşuyorum. İnsanlar bir şekilde eskiyor, sakın sen eskime. ⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Sevgili Dost,⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
‘’Asr’a yemin olsun ki, insan gerçekten hüsrandadır.’’⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Sevgili Dost,⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Beni bu hüsranlık çağında yalnız bırakma!⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Sevgili Dost,⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
Beni unutma! ⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀
...bu devirde kimse kimseye aklın başında mı, kalbin yerinde mi, senin insanlığını başkalarından ayıran bir ruhun var mı diye sormuyor, bir ömür başkasının varlığında geçiriyorsun da "senin aslın nerede?" diye soran olmuyor, mevzu yaşamaksa bu devir kötü bir devir...
Sayfa 112Kitabı okudu
Mesela benim adım! Söylemeye başladığımda bir çocuktum daha. Oysa şimdi koca bir adamım ve hâlâ adımı söylemeyi bitiremedim.
Sayfa 71Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Her uyandığımda ruhumun parçalarını toplamak zorunda kalıyorum yatağımdan.
Sayfa 64Kitabı okudu
Bir gün bir gemi batmış ve ıssız bir adam kalabalık bir adaya düşmüş.
Sayfa 60Kitabı okudu
Ya yönsüz kalıyorsak bütün kısır döngülerin tam ortasında! Ya kendi gözyaşlarımızı bile duyamayacak kadar sağırlaştıysak! Ya soğuyan küçük bir çocuk bedeni gibi uzak görünüyorsak kendimize! Ya kendimiz diye bir ülke hiç yoksa! Hiç yoksa ve olmadıysa! Hiç olmadıysa!
Sayfa 50Kitabı okudu
Sanki yavaşça içimizden ölüyoruz biz!
Sayfa 50Kitabı okudu
- Ama virgül bir kıvrılmadır! Yarım bırakır bütün cümleleri.
- Hayır, virgüllerde biter aslında noktalanmamış bütün cümleler!
Sayfa 47Kitabı okudu
- İnsan insanı bilmez mi hiç!
- Asıl insan insanı bilmez.
Sayfa 42Kitabı okudu
Ama böyle sessiz, böyle ışıksız, böyle sonsuz eskiyen odaları var benim içimin de.
Ve haylaz kırlangıçları...
Sayfa 32Kitabı okudu
İnsan gülümsemeyi ertelememeli fotoğraflarda. Çocukken ve hatta hayatının ilk fotoğrafçısı "Gülümseyin!" demişken...
Gülümsemeli insan!
Sayfa 28Kitabı okudu
Dikkati dağılıyordu belli ki, içinde hiç durmaksızın ağlayan küçük bir çocuktan.
Sayfa 22Kitabı okudu
Söylemeye çalıştıkça yere düşüp kırılıyordu sırça kelimeleri.
Sayfa 21Kitabı okudu
Sürekli yutkunuyordu içine sığmayan yangınları söndürebilmek için.
Sayfa 21Kitabı okudu
Hep kendi içine bakıyordu gözleri.
Hep kendi uçurumlarına düşmekten uyanıyordu sıçrayarak.
Sayfa 21Kitabı okudu
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
