1Q84, Haruki Murakami’nin okuduğum ilk kitabı ve bu sanırım bir talihsizlik. Yorumlarını okuduğum için beklentim biraz düşüktü. Bu yüzden beni tatmin etti.
Fazla uzun soluklu bir kitap ve ciddi anlamda çok tekrarlar var. Ama kurgusu ve üslubu kendini okutturuyor. Yine de insan bir an bırakmayı düşünmüyor değil.
Kitabın girişi ve ilerleyişi yavaşken son kitapta birden hızlanması hoş değildi çünkü ilk iki kitapta bir sürü ayrıntı verildi ama sonlara doğru hepsi havada kaldı.
Kurgu hakkında -spoiler içerebilir.; Bana garip gelen bazı olaylar her gün yaşanıyormuş gibi kimsenin tepki vermemesi veya birinin birden bir şeyler hissetmesi, içine doğması gibi yollardan olayların çözülmesiydi. Kız durup dururken hamile kalıyor, Little People’da haberi olmayanlar bile aşırı tepki göstermiyor? (Tamaru, Madam)
Çok fazla iç konuşma vardı ve bence en saçması Aomame’in geçmişte yaşanmış büyük olayları hatırlamadığında “Burası başka bir dünya, adı 1Q84 olsun” gibi bir düşünceye kapılmasıydı.
Bazı karakterlerin oldu bittiye gelmesi de kitabı biraz basitleştirmişti. (Ayumi, Kyodo, Öğretmen)
Genel olarak okunabilir bir kitap. Küçük şeyler dışında sorunsuz ilerliyor ve beklenen sona ulaşıyor.
