Seda Nur
@Sedaondr48
düşünür
muğla
27 Şubat
209 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sophokles tragedyasının dersi şuydu: İnsan eylemlerinin faili ve nedeni olabilir, ama eylemleri o farkında olmadan insanın faili ve nedeni hâline gelebilir – insan bilmeden de olsa kendi düşüşünü kendi hazırlar. Herakleitos’un trajik düsturu: “ethos anthropos daimon” – insanın ethos’unu, karakterini çizen daimon’udur, ama daimon’u da karakterine, ethos’una göre belirlenir. Trajedide insanın ne ya da kim olduğu cevaplanamaz, insanın ne ya da kim olduğu soru ve muamma haline gelir.
“Tüm trajedi kahramanları ‘bencildir’. Her biri kendi mutsuzluğu nedeniyle tüm dünyaya hesap sorar,” diyor Şestov. Aslında tam da bu bencilliklerinden ya da narsistliklerinden gelmez mi bütün dünyanın yükünü üstlenircesine hissetmeleri, düşünmeleri, acı çekmeleri, vecd ile coşmaları? Tıpkı Hamlet gibi, kendi hayatlarındaki hususi bir yıkımı abartıp dünya hâline zerk ederek, tüm insanlara mal edilebilecek bir mesele hâline getirerek “eklemi çıkmış zamanı” gösterirler.
Okulda bir hocam şöyle demişti; "Buraya inançlı girer inançsız çıkabilirsiniz ya da inançsız girip inançlı biri olarak da çıkabilirsiniz ama en önemlisi her zaman kendinizi bilerek ve her gün kendinizi bir kere daha aşarak çıkmış olacaksınız."
Ve aklıma Nietzsche'nin sözü gelmişti: “İNSAN, AŞILMASI GEREKEN BİR VARLIKTIR."
Okur Takip Önerileri
Ne vakit bir kuş geçse oturur ölümü düşünürüm. Oysa herkes düşünürdü ölümü ama ölen biri nasıl defalarca ölebilirdi ki ?