Sen benim tüm hayatım olmuştun. Benim için her şey, ancak seninle ilintili olduğu ölçüde vardı. Seninle alakası olmayan hiçbir şey benim için bir anlam ifade etmiyordu. Her şeyimi değiştirmiştin.
Ama benim sırdaşım yoktu ;hiç kimse bana ne bir şey öğretmiş, ne de uyarmıştı, acemi ve bihaberdim. Kendimi kaderimin kollarına bıraktım. İçimde kıpırdanan her şey, başıma gelen her şey senin yüzündendi, seninle ilgili olan hayallerim yüzündendi.
Uzun bir yol seninle tek bir akşam
Kollarımda aşk tuzaklardan uzakta
Umudum ya var ya yok savaştım yettiğince
Gücüm biraz azaldı belki de
Herkes bilir beni öyle delirmedim
Düşündüm sadece olmasaydın diye...
Belki sana kendimi çok iyi ifade edemiyorum. Belki sen beni anlamıyorsun. Kafam bir demir külçe gibi öyle ağır ki şakaklarım zonkluyor ;tüm vücudum ağrı sızı içinde.
Artık bu dünyada bana kalan tek şey sensin;beni tanımayan sadece sen;hiçbir şeyden haberi olmayan, erkeklerle ve eşyalarla oyunlar oynayan sen. Beni asla tanımayan sen ve asla sevmekten vazgeçmediğim sen kaldın bana.
Kendimi suya atıp boğulmayı ya da başka saçma sapan bir şeyi yapmayı düşündüğümü sanıyorum. Onsuz daha fazla yaşamak istemiyordum ve hayatıma nasıl son vereceğimi bilmiyordum. Hiçbir şey beni ilgilendirmiyordu. Bu dünyada hiç kimsenin bir anlamı yoktu benim için, sadece o vardı.
Hiç bir şey anlamıyorum, bilmiyorum, günlerce hiçbir şey yapmadan oturuyorum ve bu eylemsizlik beni yiyip bitiriyor. Günlerce hiçbir şey yapmamanın, kimseyle konuşmamanın, binlerce insanın arasında yalnız olmanın ne demek olduğunu bilemezsin.