Kendinizi hoş tutarsanız öbür hoş tutucular da sizi seveceklerdir, zarar verirseniz bir komşunuza öbür komşular gülecektir, ama kendi ruhunuza eziyet ederseniz bütün öbür ruhlar
çığlığı basacaktır.
Ve sonunda okuyucu anlamıştır ki,
çocukluğumdan ve ondan doğan her şeyden tiksiniyorum
insan kendi dilinde konuşur, yabancı bir
dilde yazar
Okur Takip Önerileri
O çağlarda Batı havasızlıktan boğuluyordu: «tatlı
yaşam» dedikleri şeydi bu. Gözle görülebilir düşman bulamadığından, kendi gölgesinden korkmakla gönlünü
avutuyordu kentsoylu sınıf, can sıkıntısını, güdümlü bir
tedirginlikle değiş tokuş ediyordu. Ruh çağırmacılıktan,
medyumun vücudundan çıkan uçucu maddeden söz ediliyordu;
Yalancı ünümü yalancı bir ünsüzlükle düzeltiyordum.
bu yiğit adamın başının üstünde yalnız gök
vardı; neden o başı Çar'ın önünde eğiyordu, oysa Çar'a
düşerdi onun ayaklarını öpmek? Ama, eğer göklerden
yere inmezsek, nereden bulabilirdik yaşama hakkını?
beni seven kadın hep tutsaktır;elimde bilincimle kılıcım vardır yalnızca
Sözlerin peşini bırakıp müzikte yaşamaya karar
verdim.
insan, elin-
de varsa, ekmekten söz eder mi hiç?
Biz, geçmiş yüzyıllardan kötü davranışlarıyla ayrılacak
bir yüzyıla gözü kapalı giriyorduk ve bu yeni, soylu ol-
mayan sanat barbarlığımızı canlandırıyordu.
Çocukluğun tedirginlikleri metafizik bir özellik taşır
erdem denen alışkanlık kolaylıkla kaybedilmiyordu;
Yücegönüllülük, tıpkı cimrilik ve ırkçılık gibi, içimizdeki yaraları iyileştiren ve sonunda bizi zehirleyen bir merhemden başka şey değildir
bayılmalarımdan, kayıtsızlıklarımdan, şu çok okşanmış,
aşırı bakımdan geçmiş bedenimden nefret ediyordum;
karşıtlık içinde keşfettim kendimi, gurura ve sadizme,
yani başka bir deyişle yücegönüllülüğe kapıldım