3. Bir armağan gibi iç açıcıydı. Küçükken Noel ağacının ışıkları, gece duasının ezgisi, gülümseyen yüzlerin sevecenliği işte böyle bir parıltı katardı aldığım armağana. “Sizin Dünya’da insanlar,” dedi Küçük Prens, “bir bahçede beş bin gül yetiştiriyorlar; yine de aradıklarını bulamıyorlar.” “Bulamıyorlar,” dedim. Oysa aradıkları tek bir gülde, bir damla suda bulunabilir.” “Doğru,” dedim. Küçük Prens ekledi: “Ama gözler kördür. İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman gerçeği görebilir…”
Karanlık damla damla içeriye süzüldü. Hiçbir şey ve hiç kimse görünmüyordu. Dünya karanlıktan bir gezegendi, hiç yokmuş gibi gerçek ve olanların üstüne siyah bir çarşaf çekti. Geceler, gerçeği örtmek için miydi?
Okur Takip Önerileri
