“Yalnız kağıtlarda çıldırabiliyoruz.”
Sayfa 102Kitabı okuyor
“Biz tedirginiz, biz bunalıyoruz. Geleneklerden iğreniyoruz. Sürüyü hor görüyoruz. Ama onlar gibi okula gidip diploma -yazılı resmî bir kağıt olmaktan öte hiçbir değeri olmayan bir şeyin- ardına düşüyoruz.”
Sayfa 101Kitabı okuyor
“Neden bütün ötekiler gibi davranarak yolumuza zararsız ziyansız devam etmek zorunda bıraktık kendimizi?”
Sayfa 101Kitabı okuyor
“Bugünse değişti her şey. Güneşe çıkıyorum şimdi. Güneşe diye çıkıyordum kapıdan. Ceset karşılıyor beni ilk adımda.”
Sayfa 100Kitabı okuyor
1k’daki “bazı” okurlar için aklımdan geçenler;
“Kafası uyuşturulmuş bir okuyucuyla neyi tartışacaksın, hangi sorundan söz edeceksiniz, o senden daima afyon dumanları arasında durmamacasına kulağına üflenen şu birörnek mısraları isteyecektir. Yapabilir misin bunu, katlanabilir misin bu aşağılık duruma?”
Sayfa 84 - adnan özyalçınerKitabı okuyor
“Herkes sırıtıyordu. Sanki gerekliymiş gibi.”
Sayfa 81Kitabı okuyor
“Yazmak korkutuyor beni. Çünkü herkesin olabiliyor sözcükler.”
Sayfa 77 - “Yalnız benim olabilmeleri için ne yapmalıyım bilemiyorum.”Kitabı okuyor
"Şimdi bir dönemecin başındayım. Bütün eski şeyleri arkamda bıraktım. Hiçbir şey görmüyorum. Bir şey de bilmiyorum. Dönemeçte dikilip kaldım. Geriye dönmek istemiyorum. Onları unuttum çünkü. Dönemeci kıvrılmaya da cesaretim yok henüz. Dönemecin arkası ya uçurumsa? Ama her şeye rağmen dönemeci kıvrılacağım. Uçurumsa yok olacağım. Zaten şimdi de yok sayılırım. Çünkü bütün bildiklerimi unuttum. Bu durumda benim için büyük bir kayıp yok. Ama dönemecin ardında da uçsuz bir deniz ve göz alabildiğine uzayan sedefli bir kıyı ve ağaçlıklı upuzun bir yolla karşılaşırsam... Kendimi buna zorlayacağım. İyice duyuyorum dönemecin başına geldiğimi. Ne olursa olsun kıvrılacağım dönemeci."
Sayfa 68 - adnan özyalçınerKitabı okuyor
"Benim aradığım bir şey var. Nerede olduğunu, onu nerelerde bulacağımı çok iyi biliyorum. Ama aradığım şeyin neyin nesi olduğunu bilmiyorum."
Sayfa 67 - adnan özyalçınerKitabı okuyor
yaşamımda;;
"Tedirginlik yeniden başlıyordu."
Sayfa 67 - Benim tedirginliğim başlarken çevremdekilerinki sona eriyor. Benim tedirginliğimi yenmem onlarınkini başlatıyor.Kitabı okuyor
"Okumaksa; her zamanki 'avare okuyucular'dan biriydim. Kalemi elime alıyor, ama kelimelerin sorumluluğunu yüklenemediğimden kanımı akıtamıyordum bir türlü. Her seferinde de bu yüzden masamı, kağıtlarımı bıraktım. Hâlâ da bırakıyorum."
Sayfa 67 - adnan özyalçınerKitabı okuyor
"Hiçbir şey bilmiyorum. Şimdilik durumumu en iyi açıklayan şu bilmemek. Bilememek kelimesine tutunuyorum. Ama kim bilir belki de bu yeni bir bilgiyle dolmak için gerekli olan bir boşalıp temizlenmedir. 'Avare okuyucular' diyor Niçe (Nietzsche). 'Kanla yazmalı yazınca,' diyor sonra. Bütün isteğim bu 'avare okuyucu'luğu bırakmak."
Sayfa 66 - adnan özyalçınerKitabı okuyor
"İyice düşünüp taşınmadan, ölçüp biçmeden masa başlarına oturmayı bırakalım artık."
Sayfa 51 - adnan özyalçınerKitabı okuyor
"Hiç değilse, diyorum, bizler kağıda, kaleme saygı duyalım. Saçmalamayalım. Boşu boşuna karalamayalım kağıtları. Mürekkepleri boşu boşuna harcamayalım."
Sayfa 51 - adnan özyalçınerKitabı okuyor