akil
@akhillecus
7 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
nar ağrısı
“Sanma ki acıma, şefkat ya da anlayış bekliyorum. Yok öyle bi şey. Bir şey talep edilmiyor burda. Bir daha görüşmeyebiliriz de hatta. O da problem değil. Belki haklısındır kendince. Bilmiyorum ki, o da olabilir. Ama bana öyle geliyor ki, dünyada güzel olan her şey daha insana ulaşmadan, insanın kendi ördüğü ağlara takılıp kalıyor.”
mahbus rûh
"Tanrılar ikimizin bedenini tek ve büyük bir bedenden yaratmışlardı, bu ayrılık da ruhlarımız için ıstıraptan başka bir şey değildi."
Bu kısmı okurken aklıma Neşatî'nin bir beyti geldi, kitapta yer almasa da yine de buraya bırakmak istiyorum.
Şevkiz ki dem-i bülbül-i şeydâda nihânız
Hûnuz ki dil-i gonce-i hamrâda nihânız
-Biz çılgınca seven bülbülün sesinde neşe ve böylesine sevilen kırmızı gülün kalbinde gizlenen kan'ız-
Kaldı ki bunlar birbirinden ayrı şeyler değildir demek ister. Çünkü tasavvufta seven ve sevilen diye iki ayrı vücut yoktur. Seven, sevilen ve onların her hâli, tek ve mutlak bir varlıkta toplanır, bir tek vücut olurlar. Neşatî'nin beyti ise bu engin felsefeyi dem, hûn, gönül, gonce ve hamrâ kelimelerinin kırmızı renk saltanatiyle tutuşturarak söyler. Aynı şiirde Fransız edibini hayran bırakan mısralar da şunlardır:
Etdik o kadar ref'-i teayyün ki Neşatî
Âyine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
-Neşatî! Ten kafesinde mahbus rûhumuzu öylesine vücudumuzdan kurtardık, maddî varlığımızdan sıyrılıp, o kadar rûhtan ibaret kaldık ki şimdi parlak cilalı aynalarda bile görünmüyoruz.-
Neşatî'nin bahsettiği rûh, Tanrıdan kopup yine Tanrıya dönen, zamanımızca meçhul bir ruhtur.
//Nihad Sami Banarlı - Şiir ve Edebiyat Sohbetleri
Sayfa 19Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Morisseau hâlâ buz kırıyordu; ancak kazandığı kırk kuruş yetmiyordu. Bu şiddetli soğuk Charlot’u öldürebilir diye buzlar çözülsün isterken, bir yandan da bundan korkuyordu.
Sayfa 35Kitabı okudu
“özgür (!) proleter”
Yiyeceklerimizi temin eden kişilere özgür insanlar derdik. Bu bir espriydi. Bizler toprağa, makinelere, her şeye sahip egemen sınıftık. Yiyeceklerimizi getirenlerse bizim kölelerimizdi. Ellerindeki yiyeceklerin neredeyse hepsini alır, onlara da birazcık bırakırdık ki çalışacak enerjileri olsun ve bize daha çok yiyecek getirsinler.
Sayfa 29 - GranserKitabı okudu
Akağaçların kızıl rengi, borazanların sesleri gibi ürpertir beni.
“Geçici düzenler, köpük misali yok olup giderler.” diye bir dize mırıldandı. “Evet, köpük gibi geçici. İnsanlığın yeryüzünde çalışıp didinerek yarattığı her şey köpükten ibaret. İnsan faydalı bulduğu hayvanları evcilleştirdi, düşman saydıklarını yok etti, toprağı yabani bitki örtüsünden arındırdı. Sonra da kendi yok oldu; ilkel yaşam insanın inşa ettiği ne varsa silerek geri döndü; arazileri orman oldu, tarlalarını yabani otlar bürüdü, sürülerini yırtıcı hayvanlar süpürdü ve şimdi Cliff House kumsalında kurtlar geziyor.”
Sayfa 20 - GranserKitabı okudu
akil
, 2024 okuma hedefini ekledi.2024 OKUMA HEDEFİ
9/50 kitap - %18 tamamlandı
9 kitap okudu
50 kitap
1.618 sayfa
2 inceleme
5 alıntı
5 günde 1 kitap okumalı.