William SHAKESPEARE....
Kaybettiğin yerde bekleme, güçsüzler öyle yapar.
Sana kapanan kapıyı bir daha çalma,
Kapanan kapıyı acizler çalar.
Unutma ki bu aşağılık dünyadasın;
Kötülüğü baştacı edip iyiliği çılgınlık sayan dünyada.
Şunu iyi bil ki; şeytan da kutsal kitaplardan örnekler verebilir.
Ve cehennem boş, şeytanların hepsi burada…
Her düşünceni dile getirme,
Sana
Dünyayı görüp tanıdıkça memnuniyetsizliğim artıyor, insan karakterinin ne kadar tutarsızlıklarla dolu olduğunu; faziletli veya akıllı gibi görünenlere bile güven olmadığını gün geçtikçe daha iyi anlıyorum.
Sayfa 151Kitabı okudu
"Beni herkes sevdaya asi sanır,oysa aşk beni nerde görse tanır.Hasret tanır,zulüm tanır,ölüm tanır,yüzüm yüzümden utanır..."
_Serkan Uçar
Gecenin bir kesiminde
insan icinde
beyaz bir kalabalık
Ve aşk zaten gürültüdür
"Aşk olmasa ey dil seni biz neylerdik" Esrar Dede
Sayfa 175Kitabı okuyor
“Onlar ka-tet’ti.Çok şeyden oluşan bir tek.”
Şu ana kadar seri içinde en sevdiğim kitabı bu oldu.Çünkü bu kitabında Roland’ın çoçukluğunda yaşadığı bir hikayeyi okuyoruz.Çok güzeldi.Bir o kadar da hüzünlü..Gözlerimin dolduğu sahneler oldu.Aşk,dostluk,intikam ve aksiyonun iç içe geçtiği bir kitaptı.Ve yazarın bunu dolu dolu yazmış olması..Hiç bitmesin istedim.
Büyücü ve Cam Küre de olaylar kaldığı yerden devam ediyor.Üçüncü kitap aşırı heyecanlı bir yerde bitmişti.(Peki yazarın bu kitabı 26 yılda yazması?Seriyi daha ilk çıktığı zamanlarda keşfedip okuyan insanları düşünemiyorum bile.İnsan çıldırır meraktan.) O heyecanlı yeri atlattıktan sonra Roland dostlarına geçmişinin bir bölümünü anlatmaya başlıyor.Bu kısım zaten kitabın en büyük yerini kaplıyor ve okurken o hikayeden kopmak istemiyorsunuz.İsimlerini sıkça okuduğumuz Cuthbert ve Alain ile Roland’ın bi kasabaya gelmeleri ve orada başlarına gelen olayları okuyorsunuz.Ve Roland’ın ilk aşkı Susan’ı.Sonunun ne kadar mutsuz biteceğini bilsem de bu kadarını beklemiyordum.Böyle hüzünlü bir son..Kalbim hala kırık.Hikayede yine bazı kehanetler ortaya çıktı ve şu anla bağlantılı bazı şeyler var.Ayrıca yine evren ve kule hakkında yeni bilgiler edindim.Hikaye git gide büyüyor ve o kadar detayı akılda tutmaya çalışmak yorucu olsa da okuması çok keyifli.Hiç ara vermeden diğer kitaba geçeceğim.
“Uzun günler ve tatlı geceler sizinle olsun.”
Roland Deschain
İnsan bu kadar tam iken gene de hala eksik hissedebilir mi? Ya da mutluyken kederli de olabilir mi? Gündüzlerim bu kadar parlak, tatminkar ve noksansız iken, nedendir her gece rüyamda yana yakala birini arayışım? Sanki içimde başkalarından değil de esas benden gizlenen bir sır taşımaktayım.
Sayfa 132
Kendini sevip sayan bir insan başkalarını da sayar çünkü temel özellikler konusunda birbirimizden farkımız olmadığını bilir; hepimiz biriz. Aynı kurala göre oynarız.
Buda der ki aynı sonsuz kanuna tabiyiz. Ayrıntılarda farklılık gösterebiliriz - bu çeşitlilik yaratır, güzeldir- ama temelde hepimiz aynı doğaya aitiz.
Sayfa 15
Kendini seven insan gerçek aşka doğru ilk adimi atmis olur. Bu sessiz bir göle tas atmaya benzer: Önce taşın etrafinda, hemen yakınında daireler olusur - dogal olarak, yoksa baska nerde olusa-caklar? Ve sonra yayilmaya devam ederler, en uzak kıyıya ulaşırlar. Eger tasin hemen yanindaki dairelerin olusmasini engellersen baska dalga olusmaz. O zaman uzak kiyilara ulasan dalgalar yaratmayı bekleyemezsin; bu imkansizdir.
Sayfa 14 - butik yayıncılık
BUZ GİBİ
Aşk iyidir bak
Duyumunu artırır insanın
Hele don gömlek sabahları
Tıraş olacağını duyarsın
Yeni gömleğini giyeceğin gelir
Bir yeni biçim eklersin insan olacağa Masaya, merdivene, aynalı dalaba Derken ardından şıpınişi bir kahvaltı Amanın dersin bu ne delice gidiş Paldır küldür açar mıydı fıstık ağacı İspinoz düşünür müydü?
Deli olan kaşınır mıydı?
