“Şu an içinde bulunduğun durumun farkında ol.” Çünkü karşımdaki insanın doğasında kötülük yapabilecek bir güç var. “Farkına var bunun. Üstelik sen de kötülük yapabilecek birisin.”
Bir çocuğu geliştirip özgür bir birey olması için çabalamak yerine kalıplayıp emir kulu yapmaya çalışmışız. İşte bu yüzden farkında olmadan çocuklarımızın canını yakıyoruz ve yakmaya da devam ediyoruz.
Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş o kadar insan var ki! Ben onlara “yetişkin çocuklar” diyorum. Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Hangi mevki makamda olursan ol ve servetin ne kadar olursa olsun, kendi özüne, “can”a merhaba demeden yaşamında anlam bulamazsın! Biliyor musunuz, bizde insanlar genellikle dede veya büyükanne olduğunda o “can”ın kıymetini daha iyi anlıyor.
Oysa ergenlik yaşlarıma dönüp, “Başkası ne der?” diye düşünerek hareket eden halimden kurtulup, “Ben ne derim?” diyen cesur bir delikanlı olmak isterdim.