"Bir bahar günü doğdun sen
Baharın ta kendisi oldun sen..."
Sezai Karakoç
elbette öyle bir Vâcibü'l-Vücud'un mevcudiyeti lâzımdır ki, naziri mümteni', misli muhal ve bütün maadası mümkün ve masivası mahluku olacak."
Evet hudûs hakikatı kâinatı istila etmiş. Çoğunu göz görüyor, diğer kısmını akıl görüyor. Çünki gözümüzün önünde her sene güz mevsiminde öyle bir âlem vefat eder ki; herbirisinin hadsiz efradı bulunan ve herbiri zîhayat bir kâinat hükmünde olan yüzbin nevi nebatat ve küçücük hayvanat, o âlem ile beraber vefat ederler. Fakat o kadar intizam ile bir vefattır ki; haşir ve neşirlerine medar olan ve rahmet ve hikmetin mu'cizeleri, kudret ve ilmin hârikaları bulunan çekirdekleri ve tohumları ve yumurtacıkları baharda yerlerinde bırakıp, defter-i a'mallerini ve gördükleri vazifelerin programlarını onların ellerine vererek, Hafîz-i Zülcelal'in himayesi altında, hikmetine emanet eder; sonra vefat ederler. Ve bahar mevsiminde, haşr-i a'zamın yüzbin misali ve numune ve delilleri hükmünde olarak o vefat eden ağaçlar ve kökler ve bir kısım hayvancıklar, aynen ihya ve diriliyorlar. Ve bir kısmının dahi, kendi yerlerinde emsalleri ve aynen onlara benzeyenleri icad ve ihya olunuyor. Ve geçen baharın mevcudatı, işledikleri amellerin ve vazifelerin sahifelerini ilânat gibi neşredip,
وَاِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ
âyetinin bir misalini gösteriyorlar.
Ayet-ül Kübra - 94
Acaba bu yarayı hep ağır ağır iyileştiren de nedir ?
Sizi dinlemek, bu öylesine zor ki.
Tam birisi bir öyküye başladığında Tanca’da Bahar diyorum, hemen kızakları hazırlatıyorum. Siz yere kapaklandığımı sanıyorsunuz ben kristal bir gezegende mesafe alıyorum. Siz kristal bir gezegende mesafe aldığımı sanıyorsunuz ben yere kapaklanıyorum.
Sayfa 676 - Yapı Kredi Yayınları
içimde bir İstanbul var, içime sığmayan
Kavuşmalar yaklaşınca daha çok özlersin kavuşamazsan ölecek gibi özlersin biraz daha beklersen çatlayacak gibi özlersin.
Adını bilmiyorum İstanbul diyorum kokusuna bahar sesine Karacaahmet diyorum ama biliyorum sabahları yüzüme değen rüzgarın davetini kuşların şiirini dinliyorum.
Yüreğim aşıyor da kilometreleri ben aşamıyorum kalıyorum.. 🪽
Ölüm
İki yüzüne de tüküreyim
Her yüzleşmende bir yalan
Bir maske daha
Ne artık yâr olursun bana
Ne başkasına bir bahar
Her şeyin bir sonu var
Her satrançta bir kazanan.
Yüküm çok hafif bakışım bir bıçak.
Adımlarım çok seni ardımda bırakacak.
Her ne kadarda sevimli gelsende bana.
Her insana ölüm bir defa.
Bulut gelir seher ile
Çiçek açmış bahar ile
Herkes kavuşmuş yâr ile
Sayfa 321Kitabı okuyor
Yanında kalmayacağın bir kalbe sakın dokunma..! Sen bir görümlük bahar dersin, Geride koskoca bir kış kalır..!
Nem varsa sanadır, yıkılmış birlikler, kırılmış bardaklar, ölü kadınlar...
kan.
Bir çocukluğu sürüklüyorsun kanında
Suların kana kestiği bir bahar
Korkunun sonsuz gelgiti kanında
Akıyor...
Sayfa 55Kitabı okuyor
Ey tahta perdenin üzerinden aşan hatmi
Ve havaları seslerimizle dolu bahar,
Koşuştuğumuz yollar, oynadığımız sular,
Kâğıttan teknesinde sevinç taşıyan gemi.
