Bu dünyada insanın misali bir uyurgezer misalidir. Nasıl ki uykusundan yürüyen insan çıkar, gider, gezer yürür de hâlen dahi uykudadır, ne olduğunu bilmez ya işte öyledir insan bu dünyada.
Bu dünya yokluk âlemidir. Var dedikleriniz de yoktur , yok dedikleriniz de. Lakin insan her şey var zanneder. Hatta her şeyi kendinin zanneder . Öyle çok sever ki dünyada sahip olduklarını vazgeçerse her şey biter diye vehmeder. Malı olur bırakmaz , mülkü olur satamaz, şöhreti olur yıkamaz. Ne tuhaf şey! Bu âlem bir rüya alemine benzer oysa. Rüyada sahip olduklarınızı uyanınca yanınızda bulabilir misiniz ? Hem rüyanızda var olanla uyanınca yok diye dertlenir misiniz? İşte bu âlemde o rüya misalidir. Bilin ki bu rüyada sahip olduklarının hiçbiri insanın değildir. Sahiplik makamı da sıfatı da yoktur insanda. Kendisi dahi kendinin değildir. Kendine sahip olamayan başka bir şeye nasıl edecek de sahip olacak?