Hani bazı kitap veya şiir cümleleri vardır ya her ihtiyaç duyduğunda tozlu raflardan üstüne yağsın istersin. İşte ben burada tam olarak kendime bu tozlu bulut yığınını oluşturmaktayım..
Zaman tasarrufu edeyim derken aslında başka şeylerden tasarruf ettiğinin kimse farkında değildi. Yaşamlarının gittikçe daha zavallı, daha tekdüze ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı. Bu gerçeği sadece çocuklar taa yüreklerinde hissettiler. Çünkü artık kimsenin onlara ayıracak zamanı yoktu.
Taçlar, asalar, peniler, el yapımı mücevherler, çevrede ün salmak, dünya çapında şöhret... Hepsi aynı. Hiçbirinin maddi değeri yok. Ruhu tatmin ettiklerinde çok kıymetliler, bunda başarısız olduklarında on para etmezler.
Maddi açgözlülük diye bir şey yoktur. Tüm açgözlülükler manevidir.
...
Para sadece bir sembol. Manevî bir arzunun görülebilir, somut şeklini temsil ediyor. Her istediğin, sözde maddi şey yalnızca bir sembol. Onu, şeyin kendisi için değil, o an ruhunu tatmin edeceği için istiyorsun.