Hayallerini gerçekleştirip mutlu olmak istiyorsan 'sonrayı' bekleme, düşünce biçimini şimdi değiştir Önüne çıkan fırsatlara ve insanlara kucak aç. Hayat şimdiki anların toplamıdır. Boşa harcadığın her saniye, ziyan olmuş bir andır ve asla sana geri
"Şaka yapıyorsun herhalde! Seni zaten olduğun gibi görüyorum: Ben sende hastalığı yenecek güçlü bir savaşçı görüyorum. Haydi, şu şapkanı çıkar da savaşa gidelim. Göreceksin, birlikte daha güçlü olacağız.
KARTAL VE KARGA: Bir kartal, sürüyle dolaşan kar- gaların yaşam biçimiyle pek ilgilenmez. Kargalar ise yalnız uçmasından dolayı kartalın hep sorunlu olduğunu düşünür, bu yüzden kendini "sorunsuz" zannederek mutlu olur.
Bir kartal, haklı bile olsa bir kargayla asla tartışmaya gir- mez, çünkü karganın kendisini haklı çıkartacak yeterince arkadaş bulacağını bilir. Bu yüzden kargalar kendini hep "haklı" zannederek mutlu olur.
Bir karga gibi "sorunsuz" ve "haklı" yaşamaktansa bir kartal gibi "sorunlu" ve "haksız" ölmeyi tercih ederim.
Okur Takip Önerileri
Sadece ihtiyacı kadar sevmeli Ve sadece ihtiyacı kadar yaşamalı insan, yoksulluk ta- dinda.
"Yaşamadığımız duyguların" heyecanını yaşamak isterken onları kovalaya kovalaya hayatımızı tüketiyoruz. Büyümenin, okula gitmenin, üniversite okumanın, bir işe girme- nin, evaraba sahibi olmanın, yeni bir eşya almanın, yeni bir yer görmenin, yeni bir deneyimi yaşayacak olmanın, evlenmenin, çocuk sahibi olmanın, emekli olmanın, torun sahibi olmanın ve en son ölecek olmanın heyecanı...
"Bir şey için çabalarsın. Gözünü ona dikip de koşarsın, ulaşamazsın hatta bazen ayağın takılır ve düşersin. Yan yollara girersin önünü kesip yakalayayım derken. Sonra kaybolursun. Ama işte o kaybolduğun yerde, o yanlış yolda ya da düştüğün yerde bambaşka bir şey bulursun. Sonra anlarsın ki... Yol buymuş, senin bulman gereken oymuş."
Şehir, gerçek hemşerilerini pek sevmez. Onların telaşlı yaşamları şehrin nimetlerinden yararlanmalarını engeller. Şehir, onu keyifle gezen, başını kaldırıp hayran hayran seyredenleri sever. O yüzden tüm güzelliğini, tüm sırlarını misafir yerine koyduklarına sunar. Çoğumuz gezmesini bilmeyen insanlarız: Yaşadığımız şehrin farkında bile değilizdir. Sadece yaşarız, far- kında bile olmadan, sanki bir an önce ölüme ulaşmak için.
İnsan «düşüncelerden>> ibarettir. Düşünceleriyle doğar, düşünceleriyle büyür, düşünceleriyle sever, düşünceleriy- le âşık olur, düşünceleriyle inanır, düşünceleriyle yardım eder, düşünceleriyle çalışır, düşünceleriyle yaşar ve düşün- celeriyle ölür. Kişiliğimizi ise "düşüncelerimiz" oluşturur. Onunla doğar, onunla büyür ve onunla ölür.
İnsanın yaşamı boyunca inşa edeceği en büyük ve tek eseri "kişiliğidir".
Elimizde olsun ya da olmasın acılar "yaşanması" gerektiği içindir ve hiçbir acı dünyanın sonu değildir. Bizim yapabileceğimiz ise bu acılardan daha da güçlenerek çıkacağımıza inanmaktır.
Yapayanlış örülmüş bir hırka giymişim yıllardır, onunla ısınmaya çalışmışım gibi hissediyorum kendimi. Babam anlat- tıklarıyla o hırkanın bütün ilmeklerini söktü. Eline yumağı dolayıp yavaş yavaş söktü üstümdeki hırkayı, çırılçıplak kaldım.
Seni terleten sıcak değil Salih, bir türlü baş edemediğin geçmişin mi?"
Güneş en zalim bıçaklarını çekmiş, küçük tülün kapatamadığı camdan sızıp evin eski püskü eşyalarını yaralıyordu
Uykuyla imtihanı çocukluğunun öğrettiği bir şeydi: "Hiçbir insan huzurlu uyuyamaz sarı sıcaklarda."