“İçimde bir boşluk var; perşembe sabahları, okula gitmek istemediğim sırada duyduğum korkuya benzeyen bir boşluk.”s20
Sen mutsuz bir insan değilsin, Sadece hayatında bir boşluk var, onu doldurman gerektiğinin farkında değilsin!
Sayfa 169
Reklam
Bomba bir haber
Neee krallık part 2 mi zaten sonunda bosluk bıraktı bende aşırı heycanlıyım bir kitap karakteri olsaydım oda roy Opgard olurdu ben o kitapta kendimi gordum elbet herkesin de böyle bir durumu olmustur evet bakalım carl opgard gercekleri oğrenicek mi ya da bu durumda kan mı dökülecek clay opgard macerası sona mı ericek mi ? Hepsi ve daha fazlası 10 ekim de :)
"İçimde boşluk var ve ben nasıl doldurabilirim bu boşluğu bilmiyorum. Bir süre sonra o boşluğun beni içine çekmesinden korkuyorum."
Her düşünceyi etkileyen bir boşluk hissi, geceden de büyük.
252 syf.
9/10 puan verdi
"Gözetlenecek Lisbon kızları yoktu mahallede. O günden sonra, hatta bugün bile içimizde hissettiğimiz o büyük boşluk böylece başladı. Boşluğun nedeni, Lisbon kızlarının yokluğuydu. Ellerimiz cebimizde, çoğunlukla tek başımıza durup artık onların evinden bir iz taşımayan beyaz yapıya baktık. Bu, sanki eski Lisbon evinin yerine dikilen bir
Bakir İntiharlar
Bakir İntiharlarJeffrey Eugenides · Domingo Yayınları · 2016852 okunma
Reklam
Hatırlıyorum. İnanmamaya başladığım ilk zamanlar duyduğum o boşluk hissini hep sorardım benim gibi inanmayanlara. Daha rahat ve özgür hissettiklerini söylerlerdi. Tam tersini hisseden de vardır mutlaka ama ben rastlamadım. Ve ilk zamanlar bu bana gerçekten garip geliyordu. Kendi hissettiklerimi; yerine getirilen ibadetlerin artık olmayışının verdiği boşluk olarak tanımlıyordum -her ne kadar çoğu alışkanlığı bırakırken aynı boşluğu hissetmesem de bu düşünceyle avutmuşum kendimi- ama onların böyle bir boşluğu duymamalarını anlamlandıramıyordum. Galiba şimdi anlıyorum: inandıklarını söyledikleri zamanlarda samimi değillerdi. İnanmak zaten onlar için bir külfetti ve çıkış kapısı araladılar. Bana külfet olan ise, kandırılmış hissetmenin verdiği o öfke oldu.
“Kendimi kötü ve boş hissediyordum. Büyükbaba dedi ki neler hissettiğimi biliyormuş, çünkü kendisi de aynı şeyleri hissediyormuş. Büyükbaba, ‘Sevip de kaybettiğin her şey sana bu duyguyu verir.’deyip ekledi: ‘Bundan kurtulmanın tek yolu hiçbir şeyi sevmemektir ki bu daha kötüdür çünkü o zaman sürekli boşluk hissedersin.’
Demek
Bir zafere gerekçe olmalıyım bin hüzne, bir yenilgiye giderken ardımda bir boşluk bırakmalıyım akşamların denizinde hor görülmüş bir çocuk erinir soluk almaktan, giyinmekten filan Onun elleri var kimin yok ki onunkiler sarılır bomboş bir paltoya durmadan bekler kapılarda bir gecenin gelişi dağılan seslerde saklıymış gibi riya nergislerin neden açmadığını sormalı Ve pencerelerde biriken yaşları unutmadan kırlarda gemsiz dolaşanı bir çocuk o ise açıkça söylemeli -büyüdün artık bilyelerini sakla ölüm ölmekten anlamlı*
Sayfa 60 - Dara yayınlarıKitabı okudu
Reklam
Yıllar boyu yanmaktaysa için için, boş odalarla dolu bir evde boşluk büyütmektense; ipin üstünde yürümekten başka NEDİR BİR HAYAT?
SOLUYOR ZAMAN
Soluyor zaman, duvarlar yıkılmaya yüz tutuyor, tükenmişlik tükeniyor zaman zaman. Duygular uzuvlarını kaybediyor, yavaş yavaş aklar düşüyor alınlarına . Bir ayağı madde aleminde bir ayağı mana aleminde olan fıtrat duygusu yıkılmak üzere. Yavaş yavaş çürüyor tüm açılmaz kapılar. Çürüyor amma çiçekler otlar yeşeriyor, kabuklar kırılıyor gübre olup can veriyor. Sıvası dökülüyor duyguların , yavaş yavaş soluyor zaman. Dökülüyor kırıntı kırıntı toprağa. Ağırlık halsizlik var duvarlarında tüm ruh bulucuların. Kabuk değiştirmeye hazır duygular ,otlar tüm yaşama sevinciyle fotosentez yaparken. Umut gülümsüyor kapılar ardından ,bir delik bir boşluk bulup çıkıyor dört duvar arasından. Gün solarken ağır ağır sessizlik yavaş yavaş siliyor buğulu düşünceleri. Uyanıp yüzünü yıkamak istiyor keyifler...
Her ölüm dünyada bir çatlak açar - bir boşluk bırakıp öyle gider her kişi öteki kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurınakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini. Oysa, zamanla, çevre dokunun da çatlaması ve boşalmasıyla, o çatlak belirsiz öteki çatlaklardan ayırdedilemez- hâle gelecek; o boşluk da, zaten, yokolacaktır. Ama, kişiler bunu düşünmezler: uğraşıp dururlar o çatlakla, o boşlukla ama faydasızdır bu çaba: çatlak kapanmaz, boşluk dolmaz; uğraşıp durur kişiler, kendileri de birer çatlak, birer boşluk olana dek - o zaman da görevi yeni kişiler devralmış bulacaklardır kendilerini... Oysa, önemli olan, çatlağı açıkça görebilmek, boşluğu olduğu gibi yüklenebilmekti. Çünkü, ölüm, onmaz; yaşam, onarılamazdır.
Sayfa 33 - Metis yayınlarıKitabı okuyor
Hiçbir duygu yoktu. Sadece boşluk ve sessizlik. Dayanılmaz sessizlik.
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.