Satsam Kim Alır...
Bir parça kokuşmuş bir etimiz var
Bu kokuşmuş eti söyle kim alır
Altınmış gibi de gayretimiz var
Bu kokuşmuş eti söyle kim alır
Bir çiçek değil pencereye konan
Seccade değil secde etsin insan
İçinde ne var dersen necis bir kan
Bu kokuşmuş eti söyle kim alır
Sorsak sahibine, dünya kıymeti
Bir yumruk kadardır hacmi haşmeti
Bari yense, yenilmez insan eti
Bu kokuşmuş eti söyle kim alır
Âteşbâz yoluna settir bu kalbin
Ameli bozuk niyettir bu kalbin
Kokuşmuş bir parça ettir bu kalbin
Bu kokuşmuş eti söyle kim alır
Çiçek gibi insanların kabini kırdınız.
Yağmuru seviyorum diyorsun,
Yağmur yağınca şemsiye açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
Güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
Rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
İşte, bunun için korkuyorum;
Beni de sevdiğini söylüyorsun...
Çiçek açsın diye çabaladığımız şeylerin belki toprağı kurudur, belki de yanlış saksıdadır. Belki tüm çabamız sadece bizi yoruyordur. Kabullenmek lazım, görüneni görmek lazım.'
Arkama yaslanıp çiçek olmak işten bile değil de, uykum kaçtı, o bakımdan yani.. :) O da dilime vurdu galiba.. :)
Acıların kadar gülüşlerine de alıştım
Ey dallarını kaldırarak geçtiğim hayat
İnsan bir kişiden hoşlanabilir. Ama aşkı hazırlayan o hüznün, o telafi edilmezlik duygusunun, o iç daralmalarının ortaya dökülmesi için, bir imkânsızlık ihtimali gereklidir (belki de bu yüzden, tutkunun kaygıyla kucaklamaya çalıştığı hedef, bir kişiden ziyade, aşkın kendisidir).
Sayfa 363Kitabı okudu
Bir insanın niyetiyle ilgili gerçeği kendisine sorarak öğrenemeyeceğimizi ve muhtemelen fark edilmeden geçecek bir yanlış anlaşılmanın safça bir ısrardan daha zararsız olduğunu kavradığım yaşa kadar kaybetmediğim bir doğruluk aşkıyla...
Sayfa 301Kitabı okudu
Son derece zeki, her şeyi seviyeli bir bakış açısından gören, kimse hakkında kötü bir söz söylemeyen bir kadın, son derece önemli mektuplarınızı kendisine rahatlıkla teslim edebileceğinizi kendi söylediği halde cebinde unutur, çok önemli bir randevuyu kaçırmanıza sebep olur ve bir özür bile dilemeden gülümser; çünkü saatten hiçbir zaman haberi
Sayfa 284Kitabı okudu
İşte alnından yanaklarına süzülen
Terin gözyaşı ile kavuştuğu
İki gölgeli koyak gözlerin
Oysa senin de gönlünden geçer
İlkyazda yurdumun dağlarında
Rüzgarda ağaçlar gibi sallanmavı
Dallarda çiçekler gibi açmayı
Ve dalgalarını, kendi kıyılarına aldıran
Mavi bir denize
Sevgilinle bakmayı
Alnının kuşandığı kırışıkları
Sen bile farkında olmadan
Dokudu terli bir gömlek içinde
Sesi kısılmış bir hayat
Gövdenin ısıttığı acılardan
"Aslında hiç önemli değil tabii." Bir refleksi andıran bu cümle, izzetinefis sahibi bütün insanların, en ciddi durumlarda da, en küçük olaylarda da, aynen kullandıkları bir cümledir; her durumda, bu örnekte de olduğu gibi, önemsiz diye ilan edilen şeyin aslında o kişiye ne kadar önemli geldiğini açığa vurur; bazen trajik bir cümledir bu; biraz gururlu her insanın, bel bağladığı son umut da elinden alındığında, ricası reddedildiğinde dudaklarından fırlayan ilk cümledir ve o zaman çok acıdır: "Ya! Neyse, hiç önemli değil, başka bir çaresini bulurum." Başvurmak mecburiyetinde kalması hiç önemli olmayan bu başka çare, bazen intihardır.
Sayfa 284Kitabı okudu
Sonra beyaza çalan bir kelebek
Boşaltır kanatlarındaki yumuşaklığı
Portakal çiçeklerine
Çünkü insan her söylediğini kendi icat etmez, özellikle de sosyal bir rolü yerine getirdiği anlarda.
Sayfa 133Kitabı okudu