192 syf.
8/10 puan verdi
Fatiha suresini okumaya başladım. Bu beni biraz yatıştırmıştı. Korkmamam gerektiğini, Allah'ın yardım edeceğini, yeryüzünün bütün iyi insanlarının benden yana olduklarını düşündüm.
Gergin ip üstünde yürüyen, gözleri bağlı bir cambazdım.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar/ ben yaşarken koptu tufan/ ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kâinat/ her şeyi gördüm içim rahat/ gök yarıldı, çamura can verildi/ linç edilmem için artık bütün deliller elde"
İsmet Özel'in ünlü şiiri "Celladıma Gülümserkende, bütün çağrışımlarıyla kendi biyografimi buluyorum. Dönem dönem celladımı karşımda gören, ona gülümsemeye çalışan ben değil miyim?
"Uçtum ama uçuşum/radarlarla izlendi/ gayret ettim ve sövdüm/ bu da geçti polis kayıtlarına"
Bu cümleyi çok sevdim kitabı alma sebebim tamamen bu tek cümleydi...
Kıyamet günü yaratıcıya anlamlı ve onurlu bir hikaye anlatabilmeliyim.
Einstein'ın dünyaya dilini çıkaran fotoğrafı hep gözümün önünde. Hiçbir şey, bilimin cinnetle olana gizil içsel akrabalığını bu kadar iyi aktaramaz
Gerçeğe bin ayrı açıdan bakmanın insana kattığı müthiş zenginlik, baş edilmez bir kaosa dönüşüyordu. Nihayet Yaratıcı'nın varlığını keşfettim. Orada, en uçta, bilen, gören, yargılayan Bir'i var. Ona güvenerek yaşamayı deneyebilirim.
Ben başkalarını gözetlerken, bir başka göz beni gözetliyor. Beni gözetleyen o öteki gözü gözetleyen başka bir göz daha var. Daha ötelerde, beni gözetleyen öteki gözü gözetleyen başka bir göz daha var. Daha ötelerde, beni gözetleyen o öteki gözü gözetleyen, o öteki gözden daha öte bir göz daha var; birçok göz var. Küçük parçalara bölünmüş benliğimin her hücresi ayrı bir realiteyi yaşıyor. Her hücrenin de ayrı bir vicdanı, bir "iç-gözü var. "Mutlaka kadar zincirleme giden bu korkunç yabancılaşma ve gözaltı duygusu içinde, ancak Allah; en uçta Allah'ın var olduğu inancı, güven verebilir. Allah inancı olmadan, tam bir cehennem yaşantısı olurdu bu.
Akıllılar dünyasının bir kıyısında, sisli bir dağ başına çöreklenmiş, dünyayı kendimce anlamlandırmaya çalışan bir deliyim. Akıllılardan çok farklı olduğumun bilincini her an taşıyarak onları gözetliyorum. Duygularımı ve düşüncelerimi, sürekli, akıllıların dünyasına özgü tarzda kodlamaya çalışıyorum. Başka türlü, iletişim kurmak, konuşmak imkânsız olur.
İnsanlığın tüm serüveni, milyonlarca, milyonlarca yıllık aşamalar, bir delilik nöbetinin tek bir dakikasında yaşanabiliyor
2400 yıl önce filozof Aristotales'in dediği gibi, "İçinde bir parça delilik barındırmayan deha yoktur." Yağmur Adam ve Akıl Oyunları gibi filmler sağ olsun, otizm ve şizofreni söz konusu olunca "deha" ve "delilik" kavramlarının bir arada olmasını yadırgamıyoruz artık
İzi kalan yaralar...
Fakat bir türlü aklı almıyordu. Hiçbir inanç ve varsayım onu ikna edemiyordu. Şaşırıp kalmıştı. Ne yapacağını bilmiyordu. Bazen kendisinde delilik halleri gözleniyordu. Ne kadar unutmaya çalışsa da bir türlü unutamıyordu.
Akıl mıdır insanı insan yapan Delilik midir insanı alıkoyan.yakışır mı delilik insana?
Hoş geldin delilik.
Sayfa 301Kitabı okuyor
