Bütün bu ev, bütün bu insanlar bana yabancı geliyordu. Onları bana tanıtan bütün alakalar, hatıralar bir anda kaybolmuştu.
Sayfa 43Kitabı okudu
Artık yelkenli bir gemi gibi kendimi talihin rüzgârına bırakmıştım, akıp gidiyordum..
Bana uzatılan ellere, bir uçurumun dibinde imişim gibi sarıldım.
..Herkes yalandan nefret eder ve yalan söyler..
..Yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşıyordum. Yalana her şey isyan etmelidir. Eşya bile..
..Hâlbuki mesele çok basit: İnsan hastalanır ve ölür..
..Kendimde kaybettiğim şeyleri onda buluyordum..
..Aynı şeyi hissetiğimizden emin olmamak azabı içindeyim..
..İnsanlar arasında sabretmesini, beklemesini onlar kadar bilen yoktur..
Denizde, dalgalar arasında boğulacağını anladıktan sonra hiçbir hareket yapmayarak kendilerini suya salıverenler ve felâketi bir an evvel isteyenler gibi kendimi bırakmıştım. Bir şey ümit etmememin rahatlığından başka barınacak ruhî bir köşem kalmamıştı. Artık hiçbir şey tahmin etmiyor, hiçbir şey beklemiyordum.
Allah rahatlık versin.
-Size de efendim.
-Bana da mı? Ümit etmiyorum.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar o şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum.
Sayfa 110
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Bizden uzaklaşmadıkça bize görünmeyen sıhhat, itiyadın verdiği hissizlikle, sağlamların şuurundan kaçıp nasıl ve nereye saklanıyor? Onu ben görüyorum, çünkü benden uzak; onu ben Mithat Bey’in kırmızı yüzünde, çelikli damarlarında, arkadaşımın otururken rahat gerilişinde, bacaklarını uzatışlarında, kokusuz bakan gözlerinde görüyorum.
Sayfa 107
Herkes yalandan nefret eder ve yalan söyler..
Sayfa 54
Ben belki teselli edilmeye muhtacım,fakat bunu istemiyorum,anladın mı?Ben yalan soylenmesini istemiyorum.... Hem bu ne bu dalaca teselli!! Aldandığımı anladıktan sonra daha fazla sıkılmayacak mıyım???
Sayfa 54Kitabı okudu