Yine soldu ruhumun yaprakları.
Rüzgar esmiyor, güneş sunmuyor ışıklarını.
Gökyüzü sırt çevirmiş, mavilik yok.
İlk defa karanlığı sevmiyorum.
Ruhum ölüyor...
Yapraklarım grileşmiş, kırılıyorlar her bir gözyaşımda.
Çırılçıplak kalmışım bunca yeşillikte.
Dayanamıyorum.
Güçlü bir ruh bulamıyorum kendimde.