çatılardan sarkardı gülüşlerimiz eskiden
yalnızlığın yol olurdu
güneş henüz bu kadar yakmazken zor değildi göğsünde sarı sıcak kalmak
ve yürümek toprağında
tenim asılmış gecenin duvarına bir kapıya mıhlanmış adım
dua dua dua
içimdeki atları uyandır kaçamıyorum