Eleutheria
@eupatheia
I am mortal, born to love and to suffer.
anitsayac.com
4593 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İçimdeki sır kırılmış gibi paramparça... Birdenbire büyümüş gibi durgun...
Kimseyi elinden sıkı sıkı tutarak hayat boyu yanımızda tutamayacağımızı öğrenmiştim.
Ona hiçbir şey söyleyemeden, gözlerine son bir kez bakamadan, geri gelmesi için yalvarmamıza bile izin vermeden...
Okur Takip Önerileri
Ne zaman geleceğini bilemediğimiz o an bir gün gelecek ve bu renkli resimler geçidi son bulacaktı. Hepsi buydu.
Ölüler ülkesine açılan o bekleme salonunda, o soğuk, kasvetli hastane odasında öylece, karşımda günden güne eriyip azalan adama baktım.
Hepinizin yalnızca size ait sırlarınızı bilen içinizdeki arkadaşınız... Ama siz büyürken bir gün, belkide farkında bile olmadan, acıklı bir ayrılık mektubu bile bırakmadan, gitmesi gerektiği zamanı bilirmiş gibi sessizce çekilip gitmiştir.
Ah, kendini pek akıllı sanan, inanmadığı kaderi kendi elleriyle yaratacağını düşünen zavallı insanlar...
Kendi küçük tarihimizin izleri, bölüm başlıkları gibi...
Kimlerin girebileceğini bile belirleyemediğiniz bir oyunda asla tekrar şansınız olmadan yer almak zorundasınız.
Hayatın sırrını çözmek için dünyanın sınırlarını aşmak yetecek miydi acaba?
İşte büyün bir hayatın resimleri benimle gelmedi mi buraya kadar?
Anılar bir an için bizi gülümsetse bile hemen sonra elimizi uzatıp tutmaya çalıştığımızda silinip giderler ve ne yaparsak yapalım ancak acı verirler.
...görüntüler sanki hızla giden bir trenin camlarından geçermiş gibi akarken, içlerinden biri kısacık bir an için parıldar ve o an’a, o resme, o, yaşandığı zaman farkına bile varılmamış biricik duyguya dönmeyi dünyada hiçbir şeyi istemediğiniz kadar çok istersiniz.
İçinde ölüme karşı duyduğu her zamanki korkuyu arıyor, bulamıyordu. Nerede?... Ne ölümü?... Korkunun zerresi yoktu, çünkü ölüm yoktu. Ölüm yerine aydınlık vardı.
Ne o zaman, ne de şimdi doğru olanı yaşadın. Bütün yaptıkların, hayatı ve ölümü senden uzak tutan kocaman bir yalandı.