Mücadele, mücadele, mücadele.
Ernest Hemingway 'in 
Yaşlı Adam ve Deniz 'ini bilirsiniz. Geçimi için doğayla, denizle çetin bir mücadeleye girişen bir ihtiyarı konu alır. Yan Lianke'nin bu eseri de o minvalde ilerliyor. Yine yaşlı bir amcacık, bu defa kuraklıkla, kıtlıkla mücadele ediyor.
Su ve yiyecek kalmayınca köyleri terk eden kalabalıklardan geriye sadece güneşe baktırıldığı için kör olmuş köpek ve amca kalıyor. Tek bir mısır tohumunu yetiştirip, köylüler geri döndüğünde onlara tohum sağlamak gibi ulvi bir amacı var. Doğayla ilginç bir ilişki içinde amcamız. Yetmiş yaşını aşmış ve çiftçilikten çok iyi anlıyor. Toprakla, çiçeklerle, doğayla bir şekilde iletişim kurabiliyor. Onlardan çıkan(çıktığını düşündüğü) sesler işitebiliyor. Hatta güneşi kırbaçlayıp ondan kaynaklı ışık parçalarını yerlere saçabiliyor. Ne bileyim güneş ışınlarının ağırlığını ölçebiliyor. Bir de çok güzel sövüyor :)Bu kısım büyülü gerçeklik sınırlarında, son derece tadında bırakılmış. Hoşuma gitti.
Kitapta güzel bir kurt sürüsü-ihtiyar kapışması sahnesi ve yine çok güzel bir final sizleri bekliyor.
Mutlaka tavsiyedir.
Metrobüsteki aşk...
Selam, yeni tür bir kitab ile geldim. Kitab güzeldi ve kitabtaki çiftler tatlıydı. Aslında Esra ile Dünya daha erken tanışsalardı daha güzel olurdu bence. Birbirilerini görmek için sabahın erkenden kalmaları tatlı bir şeydi bence. Kitabın sonu hiç beklemediğim bir şekilde bitmişti ama yinede güzel bir kitaptı. Böyle aşkları nadiren görürüz.
Evrim'e gelirsek bence çok iyi arkadaştı Esra için. Böyle bir arkadaşa sahip olmak isterdim.
Okumayı düşünüyorsanız Esra'dan başlayın daha güzel olur. Çünkü Esra'daki final, Dünya'daki daha fazla anlarsınız
Konusu : Okula metrobüsle giden Esra, bir günde metrobüste Dünyayı görür ve her sabah onu görmek için erkenden kalkar. Dünya da aynı şeyi yaşamıştı ve birbirlerini her sabah o metrobüste görürler.
Favori alıntılarım :
İnsan en çok kendini aldatıyor...
Tanrı insanları yaratmıştı, biz ise canavarları
Ama bazı insanlar hayatımıza dahil olurken sanki yıllardır hayatımızdaymış hissiyatı verir
Kitapı okumalısınız ve okutmalısınız ~
Meryem Nart
“Sonuç” tek başına bir hedef olamaz… “Süreç” de sonuca dahildir çünkü insan zaten yoldayken büyür, final çizgisinde birdenbire gelişmez.
Sayfa 27Kitabı okuyor
❛Oysa bana, her parçanın bir final kısmının olması gerektiği öğretilmişti.❜
Sayfa 58 - Optimum Kitap
"Çoklu kişilik bozukluğu... bunun alışılmadık bir şey olduğunu itiraf edin. Tam on farklı kişilik, ben sadece çift kişilik bulunabileceğine inanıyordum."
"Filmlerde ve polisiye romanlarda öyledir..." Claps'in uzaklardan gelen sesi yavaş ve karanlıktı. "Final sahnesinde ya da olaya imkânsız bir açıklama getirebilme adına karakter son anda diğerine dönüverir. Gerçekte ise çok nadir rastlanan bir patolojidir ve var olan kişilikler her zaman ikiden fazladır ve sıklıkla yirmiyi aşar.."
Sayfa 91 - Sonsuz KitapKitabı okudu
Achilles pressed close for a final, drowsy whisper. “If you have to go, you know I will go with you.” We slept.
"Gerçek güç her zaman arayanlar tarafından bulunmaz.
Bu hakedenlere gelen bir şeydir."
~ Final Fantasy XV
Müştak Serhazin
Çünkü şahane bir aşk, harcanmış bir hayat demektir. Çünkü gerçek aşk, acımasız bir sarmaşık gibidir. Nasıl ki sarmaşıklar sarıldıkları kocaman ağaçlar dahil etraftaki bütün bitkileri boğar, öldürürse aşk da kendisinden başka hiçbir duygunun yaşamasına izin vermez. Aşkta başarının, mutluluğun ve ahlakın yeri yoktur. Sadece acı ve güzellik... Gitgide tümüyle acıya dönüşecek bir güzellik. O sebepten final genellikle trajiktir...
Everest YayınlarıKitabı okudu
Azizler telaşlı, kilitli kapısıyla suskun bir kilise
Her lehçe yalan gelir artık şu ezeli dilsize
Devamı yok, kaçıncı final ve bu aptal klişe
Ellerimi sıkı tut, kana karışıyor gülüşün
Yağmur makamında üşüyor bak gözlerim…
Tanzanya’da bir albino kurşuna dizilir
Tedirgin olur içimde ki afro-beyaz yaralar
İki dedektifin birlikte ağlaması şüphelidir diyorum
Paramparça her halde halka açık sözlerim,
Savaş soğuk, kuşlar güzel, Allah büyük
Profil KitapKitabı okudu
30.Bölüm : Enkaz Altındakiler. (FiNAL)
Hayat öyle bir labirentti ki bazen döner dolaşır kendinizi hep aynı noktada bulurdunuz. Aynı nokta size hep aynı hissettirirdi, hep aynı gelirdi. O nokta siyahsa siyahtı, beyazsa beyazdı. Yarışmanın broşürünü ilk kez bulduğumda nasıl heyecanlandıysam şimdi yine öyleydim. Beni neredeyse hayatımdan edecek o yere yine de döneyim istiyordum. Neden böyleydim? Neden böyleydik?
Sevgili Emily
Wattpadde final bölümünü yazmadan buradan paylaşmak istedim. Kitaptan önce okumak isteyenler için 🧡 
İpek Aguşlar