gamze
@gamzekayav
Yürür asfalt ovalarda abdal.
116 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Üniforma giymeyen insanlar, daha çok insandırlar.
Sayfa 27 - PaulaKitabı okudu
Savaşa Davet
İnsanlığın ötesinde bir anavatanım yok, insan öldürme gibi bir hırsım yok, bunların hepsini biliyorum Paula, senin kadar her şeyi berrak görüyorum. Sadece beni ele geçirdiler bile ve biliyorum her şeye rağmen onlar çağırıyor ve ben gideceğim.
Sayfa 20 - FerdinandKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Kadının yaşamı hala devam ediyor ve çevresinde biraz insan istiyor, tek istediği bu gece bir insan. Ancak yalnızca ölüler ona el uzatıyor. Madam herhangi birini özlüyor, gün aydınlanıp hava sıcaklığı düştüğünde bir ceket gibi onu saracak olanı özlüyor.
Sayfa 54 - Venedik YayınlarıKitabı okudu
Kalabalık içerisinde yıllarca çırpınmış ancak bu kalabalıktan beslendiğini anlamamıştı ama şu an yalnızlık sahiline vuran bir balık gibiydi, çaresiz acılar içerisinde çırpınıyordu.
Sayfa 20 - Venedik YayınlarıKitabı okudu
Bize en fazla kötülük edenler, gerçekleri bizden saklamaya çalışanlardır.
Sayfa 150 - Cecilia Williams
Bu çocuklar hayatın kendilerine böyle ağır bir darbe indirebilceğine bir türlü inanmıyorlar.
Sayfa 140 - Meredith Blake
"O kadar gençti ki..." çok kimse bu sözü söyler. Bundan kasıtları nedir? Çok genç... Masum, kalbi burkan, çaresiz bir yaratık mı? Fakat gençlik böyle değildir ki. Gençlik, cilasızdır, kuvvetlidir, güçlüdür ve evet zalimdir. Ayrıca gençlik kolay incinir.
Sayfa 90 - Meredith Blake
Fakat o gün Caroline'in yüzünde gördüğüm ifadeyi ömrümün sonuna kadar unutmayacağım. Yüzü bembeyaz kesilmiş, hatları gerilmişti. Acayip ümitsiz bir neşeyle gülüyordu. Bol bol konuştu, kahkahalar attı. Fakat gözlerinde... içimi titreten müthiş bir acı vardı. Aslında öyle müşfik bir insandı ki.
Sayfa 73 - Meredith Blake
Hastaydı doğa, orada da hiddetin hafif çılgınlıkları vardı ve ben pencereden duyguların aynasına bakıyormuş gibi baktım. Benim bütün varlığım dışarı aktı, benim hararetim ve doğanınki sessiz ve rutubetli bir kucaklaşma ile iç içe geçti.
Sayfa 111 - Venedik YayınlarıKitabı okudu
Artık her şeyi biliyorlar. Kendilerine yalan söylenmiş olduğunu, bütün insanların kötü ve alçak olabileceğini biliyorlar. Artık anne ve babalarını sevmiyor, onlara inanmıyorlar. Artık biliyorlar ki bundan sonra hiç kimseye güven duymamalılar, artık ufacık omuzlarına dünyanın bütün yükü binecek. Çocukluklarının neşeli rahatlığından çıkıp sanki uçuruma yuvarlanmış gibiler. Henüz etraflarında olup biten bu faciayı idrak edemiyorlar ama düşüncesi boğazlarına saplanıyor ve boğulacak gibi oluyorlar.
Sayfa 33 - VenedikKitabı okudu