Bir zamanlar mevsim bizde bahardı
İçinde sonsuzluk çeşmesi vardı
Önce dua döndü gittiği yerden
Sonra unutuldu tan yerinde köz
Her kıvılcım bir yangını ararken
Dönüyoruz şimdi o son seferden
Gemiler almazsa beni koynuna
Bu gönül seyyahı bilmem ki neyler
Yine de bir yol var, inanıyorum
Meğer can ırmağı tende boğulmuş
Hâtıralar yurdu târumâr olmuş