Sevgili Osman Şahin geleneklerin egemen olduğu bir yörük köyünde, Mersin'de büyüyen, on üç kardeşli bir evin çocuğu olarak yetişmiş. Köy Enstitülerinden yetişmiş bir öğretmen iken 12 eylül darbesiyle görevini bırakmak zorunda kalmıştır. Köy, Anadolu insanı ve yaşadığı şartları toplumcu gerçekçi sayılabilecek bir çizgide yazmıştır. "Bir yazar yaşadığı kadar yazardır, duruşu kadar yazardır." sözüne de bağlı kalmış bir yazarımızdır. Bir öykü kitabı olarak başlayıp her gün bir öykünün bana eşlik etmesine karar vermiştim ama gelin görün ki evdeki hesap çarşıya uymadı. Çünkü Osman Şahin kendi yaşamını taşımış öykülerine ve bunların kurgu olmadığını anlayınca elimden bırakamadım.Kitapta ara ara aile fotoğraflarına da yer vermiş. Yaşamın, çocukluğun mutlu anıları yok kitapta. Dibe vurmuş bir sefalet:yalın ayak, kuru ekmeğe talim, üstte başta olmayan bir yoksulluk, 13 çocuklu bir ev... Bir çocuğun hayatına dokunan bir öğretmen ve Köy Enstitüleri mucizesi... Kitaptaki doğa betimlemeleri muazzam. Öyle ki burnunuza bir yandan otların kokusu, bir yandan yaşanılan koşulların fotoğraf karesi gelip gözünüzün önüne konuverir. Hele çocuğun çobanlık yaptığı kısımlar çok canlı anlatılıyor ama bir o kadar hüzünlüdür. Yalınayak Enstitü sınavına giden Osman'ın yaşadıkları kendi gözünde samimi bir anlatımla karşımıza çıkar. "Bir tas sıcak süttür barış ve uyanan bir çocuğun gözlerinin önüne tutulan bir kitaptır." s. 65 "Oysa hayat düşünmektir. İnsanlarımız bin yıldır susturulmuştur. Bu yüzden bu ülkede soru soran sevilmez. Köy Enstitüleri bu anlayışı yıkmak için kurulmuş okullardır. Köy Enstitülerinde soru sormayan öğrenci sevilmez...Her şeyin bir nedeni, niçin, nasılı vardır. Uygarlığın çakmağı bu üç soruyu sorunca çakar, kıvılcımlanır." S. 78

Ölümün Süt DişleriOsman Şahin · Kırmızı Kedi Yayınları · 201264 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arzu Polatkan