Oğuz Atay’dan bu kez bir tiyatro eseri okuyoruz. İki perdeden oluşan bu oyun, yazarın ölümünden sonra Devlet Tiyatroları’nda sahnelenmiş. Ben de ODTÜ’nün sahnelediği oyunu izledim YouTube aracılığıyla. Birkaç alternatif de var fakat aralarından en iyisi ODTÜ diyebilirim. Oğuz Atay’ın alışılmış olan karamsar ve umutsuz havası bu esere de yansımış. Başkahraman Coşkun Bey, oyun yazmaya daha çok vakit ayırabilmek için emekliye ayrılmış bir tarih öğretmeni. Bunalımda olan bir Türk aydını kendisi. Ve bu bunalım sonucu zihninde oluşan sorular hepimizi en az bir yerden vuruyor. #100258146 #100438653 Okurken kahkaha atma garantisi veremesem de gülümseyeceğinize garanti verebilirim. Kitapta çok göz önünde bulunmasa da Tutunamayanlar’ın Turgut’u ve Selim’i çok ufak bir bölümde yer alıyor, o kısmı okurken hüzün kaplıyor insanın içini. “Selim’i saha dışına taşıyorlar. Selim yarı ölü durumda.” (sf 25) “Neden gülerdik? Ben artık gülemiyorum Turgut.” (sf 47) “Turgut, aklını başına topla, durum bildiğin gibi değil. Milletimizin heyecanına şahit oluyorum Turgut. Bu heyecan anlatmazsam sanki bu sese ihanet etmiş olacağım Turgut!” (sf 47) “Turgut mu? Mustafa Çavuş gibi biri, hayatı hakkında hiçbir şey bilmediklerimizden biri.” (sf 47) Betimlemeleri ve kahramanların kişiliğiyle çok güzel bir bütün oluşturan bu esere yapabileceğim tek olumsuz eleştiri şu olur: Bir bölümde Coşkun ve Saffet’in üç sayfa boyunca kitap isimleri sıralaması bir tık aşırıya kaçılmış örnekleme olmuş. Onun dışında okurken çok keyif alabileceğiniz ve diğer Oğuz Atay kitaplarına nazaran çok daha kolay okunabilen bir kitap. Son olarak kesinlikle kitabı bitirdikten sonra çok zaman kaybetmeden tiyatro oyununu izlemenizi öneriyorum. Replikler hâlâ aklınızdayken izlemesi çok daha keyifli oluyor.

Oyunlarla YaşayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 20209,1bin okunma

·

446 görüntüleme

esennn

@_esenhakki ·

11 Ocak 2021 23:39

Teşekkürler inceleme için.💐

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilem