Aret Vartanyan'ı ne tanırdım ne de adını duymuştum bi arkadaşımın tavsiyesiyle okumaya karar verdim ilk başta beklentiniz yüksek olarak başladığınız da hayal kırıklığı daha çok yaşayabiliyorsunuz ne yazık ki çok üzülerek söylemek istiyorum ki ben bu kitapta hayal kırıklığı yaşadım Başladıktan sonrada yinede devam ettim güzel biticek diye kendimi zorladım fakat bana göre hiçte öyle olmadı. Yazarımız kitabın da tamamen otobiyografisini yazmış olup anlatış biçimi akıcı ve güzeldi bunda bir sıkıntı yoktu ama kitabın konusu ve ilerleyişi ile alakalıysa günümüzde ki hovarda ve playboy erkeklerin hayat ve yaşam tarzlarından bahsederken hayattan zevk almadığını neler düşündüğünden o kadar düz ve o kadar sıradan bi hayat yaşamış ki üç yüz sayfalık kitapta sadece tek öğrendiğiniz şey depresyon başlangıcı bu yazarın yaşadığı keşke bi psikoloğa danışsaydı ve okuduğum için pişman değilim ama keşke bu kadar duygusuz olmasaydı bunları bi günde bile başarabilirdi diyorsunuz ve başardığı tek şeyde işinden ayrılıp tekne tutmak güzeller güzeli nazan kızımızı yanına çağırmak ve hayata gülerek bakmak... Demem o ki ben beğenmedim ben heyecan seven bi insan olduğum için olabilir ama okumak isteyenlere de söyleyeceğim şey şu ; okursanız ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız diyorum ve sağlıcakla kalın saygılar sevgiler..
