Yazar kitabın giriş kısmında kısaca Tanrı her şeydir ve her şey tanrıysa her şeyin içindeki her parça Tanrıdır.(bu bizdeki Tanrı nefesinden ruha üflenmesi düşüncesinin biraz daha genel ve kapsayıcı hali gibi) Sonra düşünür kitapta insanoğlunun içine düştüğü 10 yanılsama olduğunu ve her yanılsamanın bir önceki yanılsama da bulunan hataları kapatmak adına ortaya çıktığını söylüyor. Bu yanılsama şöyle; 1-Gereksinim Yanılsaması 2-Başarısızlık Yanılsaması 3-Ayrılık Yanılsaması 4-Yetersizlik Yanılsaması 5-Gereklilik Yanılsaması 6-Yargılama Yanılsaması 7-Kınama Yanılsaması 8-Koşula Bağlılık Yanılsaması 9-Üstünlük Yanılsaması 10-Cehalet Yanılsaması Bu yanılsamalar da insanın tanrıyı anlamak adına birçoğuna benim de katıldığım hatalar yaptığını söylüyor ve eğer bu yanılsamalar dan kurtulup Tanrı ile birlik yani yaşamla ve bütün insanlarla belli kurabilirsek esas gerçekliği ulaşabileceğinizi ve salt mutluluğu kavrayabileceğimizi ileri sürüyor. Dünyada yaşayabilmenin en önemli yolunun Tanrı ile bütünlük sağlamak olduğu ve ondan asla ayrı olmadığımızı bilmemiz olduğunu savunuyor. Ama ilerledikçe uçuk sözler söylemeye başlıyor ve ben şu sözden sonra ilk defa bir kitabı yarım bıraktım. "Hiç bir şey gerçek değildir." Zaten söylediği çoğu önermenin altını sağlam doldurmamıştı ve bu cümlebenim için kitabın son cümlesi oldu. Sayfa 136'dan sonrası okumadığım için yorum yapamayacağım. Yergi Bölümü Zıtlık dilinden oldukça çok kullanmış ve buda fikrini basitleştirmiş.(Örneğin: bu yapacağınız en kolay, bu yapacağınız en zor şey olacak.) Bu tür zıtlıklar kitabın için fazlasıyla var ve akıl karıştırmaktan başka işe yaramıyor. Yani üzerine oturup düşündüğünüzde doyurucu bir cevap bulamıyorsunuz. İnandığı dine, içinde bulunduğu toplum dolayısıyla inanmış ve özümsememiş insanları kolayca etkileyebilecek bir kitap, ama inandığı dine bizdeki tasavvuf mantığı ile yaklaşmış ve onu özümsemiş insanları kolay kolay etkileyebilecek bir kitap değil, çünkü düşünürün temel aldığı ve çürütmeye çalıştığı yanılsamalar ilkel inancın doğurduğu yanılsamalar ve burada okuruna davranış şekli biraz aptal yerine koyma gibi. Yani yaptığı şey şu; siz bu bu bu yargılara sahipsiniz ama bu bu bu yargılar doğru değil. İnananları bu denli tek düze hala getirmesi düşüncelerden alabileceğiniz tadı yavaşlatırmış. Kitap genel ekseriyette hümanist ve popülist bir çizgide ilerliyor. Bu hümanist ve popülist çizgi her ne kadar kulağa ve ruha güzel gelse de çoğu zaman akıldan uzaklaşıyor. Aynı düşünceyi ve aynı fikri aynı sözcüklerle ard arda 5 6 kez yazması Aslında düşüncesini empoze etme niyetinde olduğunu gösterince durum rahatsız edici bir hal alıyor, çünkü bu yöntem oldukça eskimiş ve bayatlamış bir yöntemdir. Anladığım kadarıyla düşünür düşüncelerini sağlam temeller altına oturtacak kadar sabretemeden yazmaya giriştiği için sıklıkla aynı fikirleri dile getirip getirip duruyor. Aslında bu üne kavuşmuş birçok düşünürün, şairin ve yazarın düştüğü hatadır. okurunun kalabalıklığı nedeniyle sürekli üretme gerginliği içinde olduğu için düşünceleri temellendirme fırsatını çoğu zaman bulamaz. Bunun zıddı bir karakter günümüzde ise Dücane Cündioğlu'dur. Şimdi düşünür yaşamın çok temel yüzyıllardır süregelen olgularına çok basit argümanlarla karşı çıkıyor, bu karşı çıkış yüzyıllardır kendini büyütmüş ve geliştirmiş temellerin karşısında oldukça cılız bir gürültüden öteye gidemiyor. Not: Bu zamana kadar bine yakın kitap okudum ama ilk yarım bıraktığım kitap bu oldu. Bundan çok daha kötü kitaplar okumama rağmen hepsini bitirmiştim çünkü bir iddiaları yoktu, ama bu kitabın büyük bir iddiası var, lakin onu dolduracak fikri gelistiremediği için sadece büyük ve süslü laflar ederek okuru(yani beni) aptal yerinde koyduğunu hissettim.

Tanrı ile BirlikNeale Donald Walsch · Dharma Yayınları · 201041 okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semih Atalay