Cevdet Kudret Edebiyat ödüllü öykü kitabı '' Normal Nefes Almaya Devam Edin''. Seçici kurul: bugünün tekinsiz dünyasının yarattığı sanrılar içinde kaybolan insanın metaforlar üzerinden, incelikli bir dil ve ritmi yüksek bir kurguyla anlatılması nedeniyle, ödülü layık gördüğünü açıklamış. Aynı zamanda kitap, GMK En İyi kitap Kapağı Tasarımı ve TÜYAP Kitap Kapağı Ödülü'nü kazandı. Yazarın söyleşisini okuduğum kadarıyla, kapaktaki Mickey Mouse sembolünün ve gerçek bir farenin görüntüsünden oluşan tasarım, görünenin altındakileri hedef aldığını belirtiyor. Edebiyatın yakından bakmakla alakalı olduğunu ve işin o zaman nasıl bir ölçüde değiştiğinden bahsediyor. Sadece bir kaç öyküden kısaca bahsetmek istiyorum. Onlara değinmeden önce arka kapak yazısında ki bir cümlenin genel olarak kitabı ele aldığını fark ettim: gittikçe karmaşıklaşan sanrılı öykülerin kitabı. Çarpıp kaçan, derin tesirli, paranoyakça gerçekçi. Otel Paranoya Kısa film olarak sergilenebileceğini düşündüğüm bir bölümdü. Okurken şaşkınlığa uğradığım nokta şu: neredeyse hiç bir cümle önemsiz değildi. Hepsinin ilerleyen zamanlarda kendini ortaya çıkardığı detaylar vardı. Kendilerini alakasız bir şekilde hatırlattılar. Herhangi bir bağ yok ama oradalardı. Kulağa çok manasız geliyor ama gerçek. Büyülü bir yanı var ama fantastik şekilde düşünmeyin. Mekanı, karakterleri hayal ederken aynı zamanda ses efektleriyle de desteklenmesini istediğim bir kurgu, anlatım vardı. Tüm öyküler tedirgin ediciydi ama benim için bu duyguyu en çok hissettiren Otel Paranoya oldu. Cımbız Bahsetmesem olmazdı. Sesimizi çıkarmamız gereken pek çok durumlarla, haksızlıklarla karşı karşıya kalıyoruz. Peki ama biz neyi seçiyoruz? Kendimizi ortaya atmayı mı yoksa sessizliğimizi korumayı mı? Her iki durumda sonuçlar nasıl değişiyor? Bu öykünün bir farklısını haberlerde izledim desem? İkisinde de beni fazlasıyla üzen ve kızdıran bir sonuç var. Nedenini hala anlayamadığım bir gerçek. Cımbız kurgusu keşke orada kesilmeseydi ve ne düşündüğünü, hissettiğini okumaya devam etseydik. Okuduğum ve beni sinir bozucu bir şekilde güldürmeyi başaran iki öykü vardı. Bir tanesi Yolumun Üstündeki Deli diğeri ise İrmik. İkisinde de sonlara yaklaşırken 'Nasıl yani?' dedim. Düşünemedim, gerildim. Kitaptaki öykülerin genel olarak hissettirdikleri bunlardı. Gerçeklik payları taşıyorlardı, sadece Cımbız için geçerli değildi. Farklı ve rahatsız edici bir şeyler okumak isterseniz güzel bir tavsiye olduğuna inanıyorum.

Normal Nefes Almaya Devam EdinHakan Bıçakcı · İletişim Yayınları · 2019125 okunma

··

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rumeysa