Sait faikk!! Yine ustalıkla yazmış. Okurken heyecanla karışık bir endişe duydum; + Kitap biterse ne yapacağım? - çok sevdiysem yine okurum. + Ama şu an aldığım tadı şu an aklımda canlanan fikirlerin verdiği hissi bir daha tadamam. Ama bu zaten sevdiğimiz bütün yazarlar ve eserler için böyle değil midir? Gel gelelim hikayelere Sait Faik cümleleri cümlelerin içindeki ikilemeleri çok güzel kuruyor öyle ki bu hikaye başka kelimeler ile bu kadar güzel anlatılamaz diye düşünüyorum. Yeri gelmiş hayatın içinden bir kavramın felsefesini yapmış: (Alıntı) "Kim kendi kendine "güzellik nedir?” diye sorsa kafasından alacağı bir cevap vardır. Kimi, güzellik gençliktir, der. Bu sözü söyleyenin bir zaman sonra karşısına öyle muhterem, öyle sevimli, öyle konuşkan, öyle zeki ve cana yakın bir eski hanımefendi çıkar ki kafasından bu cevabı alan adama, yine kafası, güzellik ihtiyarlıkmış, der gibi olur. Güzellik; boy bos, kalça, omuz dersen yanılırsın, güzellik hem boy, hem bos, hem kaş, gözdür derseniz, yine yanılacaksınız..." Yeri gelmiş bir apartmanı dile getirmiş, konuşturmuş: (Alıntı) ""Keşke beni apartman yapmasalardı. Apartmanlık benim neyime?!. Apartman dediğin şey Talimhane'de olur. Ben bir aileyi ancak barındıracak bir evken, ne yapalım, dört katlı bir apartman olduk. Ev sahibinin sayesinde!" diyen evlerden biri." Işte böyle güzel satırlar... Okurken sık sık şimdi dalga sesleri duymak vardı dedim. Bu kitabı alıp Kadıköy'e moda sahile gideceksin bir oturuşta bitireceksin. Kitabı bitirdiğinde kafanı kaldırıp batmakta olan güneşe, suya vuran kızıllığa, kızılımsı ışıkların içinde kendi halinde duran galata kulesine ve uçsuz bucaksız gibi görünen sulara bakacaksın. Gün bitti, kitap bitti ...

Seçme HikayelerSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 20205,5bin okunma

··

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

MELEK ADA AYAZ