Hüzün Feneri
Fırat Sunel, Salkım Söğütlerin Gölgesinde adlı romanını okuduğum zaman dikkatimi çeken bir isimdi. Kendisi bir yazar ama aynı zamanda bir diplomat.
Salkım Söğütlerin Gölgesinde, benim çok beğendiğim ve çevreme de okumalarını tavsiye ettiğim, Ahıska Türkleri ile alakalı hayli başarılı bir romandı. Dolayısıyla Salkım Söğütlerin Gölgesinde'nin vermiş olduğu referansla Fırat Sunel'in Sarpıncık Feneri adlı romanını da alıp okudum.
Doğaldır ki, yazarlar kendi içinde de mukayese edilir. Yani bir eseri ile diğer eseri karşılaştırılır. Ben de Sarpıncık Feneri'ni okurken sürekli olarak Salkım Söğütlerin Gölgesinde ile karşılaştırdım. Salkım Söğütlerin Gölgesinde çok başarılı bir romandı. Doğrusu, Sarpıncık Feneri de iyi bir roman ancak onun kadar üst düzey olduğunu söyleyemem. Yine de bu sizi yanıltmasın. Sarpıncık Feneri okunacak bir roman.
Zaman zaman adeta ünlü yönetmen Çağan Irmak'ın bir filmini seyrediyormuş hissine kapıldım. Çünkü mekan yine Ege idi; Sakız Adası'nın karşı kıyısında, Türkiye'de bulunan bir deniz feneri ve bu fenerde yaşayan bir ailenin hikayesiydi. İkinci Dünya Savaşı yıllarından başlayan hikâye, 12 Eylül sonrası, 80'lerin Türkiye'sine kadar uzanıyordu.
Yazarın kalemi oldukça başarılı. Adeta bir film seyreder gibi romanı okuyabiliyorsunuz. Ancak hüzün dozu hayli fazlaydı. Açıkçası çok yürek burkucu durumların yaşandığı, genel hikaye hüzünlüydü.
Yazar romanda İkinci Dünya Savaşı'nın kıtlığının da Türkiye'yi nasıl vurduğunu gayet başarılı bir şekilde anlatırken Ege'deki Türk-Rum ilişkileri ve oradan İstanbul'a geçiyor. 1980 öncesi siyasi olaylar, darbeler, hukuksuzluk, tutuklamalar ve nihayetinde de yurt dışına iltica etmeye kadar varan pek çok sosyal meseleyi de romanına konu etmiş.
Dediğim gibi, başarılı bir roman ancak hüzün dozu fazla. Eğer kalbim dayanmaz diyorsanız sizin bileceğiniz bir iş ama iyi bir roman okumak istiyorsanız da tavsiye edebilirim. Özellikle İlyas ile Elias metaforu oldukça duygulandırıcı idi.
