Merhaba iyi akşamlar.. İlk öncelikle bu güzel armagan için sevgili kitap arkadaşım 
Zeliha ' ya çok ama çok teşekür ederim..
İnsancıklar, Fyodor Dostoyevski ilk kitabı ve şnsnaı bu kadar etkileyen bir kitap nasıl yazarın ilk eseri olabilir diye düşünüyorum gerçekten ama gerçekten şaheser nitelikte..
Dostoyevski, okuma eyleminin ne kadar muntazam olduğunu tekrar hissettirdi. Ben kitabı okuduğum anlarda, kitabın içinden bir karaktermiş gibi yaşanılan olayları içimde birebir hissettim, kitap okurken en sevdiğim olaylardan bir tanesi de bu, doğrusu bir kitap da her zaman aradığım bir tat bu. İki karakterin arasında dönen mektuplaşma bana bu olayın aslında ne kadar kıymetli olduğunu bir kez daha anımsattı, Dostoyevski’nin kaleminden çıktığını unutmadan söylemek istiyorum tabiki ama mektupta özenilen dil, yazılmaya çalışılan üslup ve hatta karakterlerde bunun için apayrı bir özen olması benim dikkatimi en çok çeken kısım oldu, biz bazen farkına varamasak da kullandığımız dil ve üslup karşımızdaki insanı sandığımızdan daha çok etkiler. Aristo’nun da dediği gibi “bir insanın ne söylemesi gerektiğini bilmesi yeterli değildir; nasıl söyleyeceğini bilmesi de gerekir.” Konudan çok sapmadan kitapla ilgili olan düşüncelerimi kısaca dile getireyim, eğer daha önce Dostoyevski okumadıysanız güzel bir başlangıç olacaktır ve bu kitabı bitirdiğiniz zaman daha fazla okumak isteyebilirsiniz ki bu da sizin için çok güzel bir serüven olur. Benim iyi ki okudum dediklerimin arasına girdi bile, bunun sebebi de daha önce söylediğim gibi, kitabın içerisinde kendime yer edinmiş olmam. Kitaplığımda Dostoyevski’nin henüz okumadığım ve okumak için de ayrı bir heyecan duyduğum Kumarbaz kitabı yer alıyor, bu kitap için heyecanlı olmamın bir sebebi de eski basım bir kitap olması diğer bir sebebiyse İnsancıklar kitabını gerçekten severek okumuş olmam. Eğer kitaplığınız da ya da bir köşe de durmuş sizin onu okumanız için bekiyorsa ve aklınızı da bir ‘acaba?’ sorusu meşgul ediyorsa, gelin bu yorumdan sonra daha fazla düşünmeden okumaya başlayın kitabı, sevmezseniz bile siz farkında olmadan size bir şeyler katacaktır mutlaka.
“Edebiyat bir tablodur, yani bir ölçüde tablo ve aynadır; ifade etme tutkusudur, son derece incelikli bir yergidir, bir ibret öğretisidir ve dâhi bir belge niteliğindedir.”
··
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.