Bilim kurgu denilince aklımıza en başta gelenler unsurlar, ütopik ya da distopik bir ortam ve hayal gücümüzü zorlayan ya da onun ötesinde olan çevre faktörleridir. Bunlar okuru o kadar etkiler ki kitap bittiğin zaman 'muhteşemdi ya' veya 'ben ne okudum çok güzeldi' gibi tepkiler verir. Böyle diyorum çünkü aynı tepkileri bende veriyorum. Ama aynı hususlar, Strugatski kardeşler için geçerli değil. Diğer bilim kurgu eserleri gibi her şeyi bilim kurgu havasında vermiyorlar. Burada bilim kurgu türü sadece bir maske, yani eserleri kitabın çok az yerinde maskeyi takıyor ve maskenin ardında ise okuru düşünmeye ve sorgulamaya iten karmaşık bir çehre yer alıyor. Uzayda Piknikte, dünyada bir bölgeye bırakılmış dünya dışı varlıkların kalıntılarını karşısında insanoğlunun gösterdiği reaksiyonu, anlatan bir hikaye bizi karşılıyor. Kalıntıdan kastım ise uzaylıların teknolojileri, eşyaları ve canlı diyebileceğimiz bazı maddelerinden bahsediyorum. Bahsettiğim maske burada bu kalıntılar ve uzaylıların varlığının gerçek olma ihtimali. Yazarlar bunlarla okuru bilim kurgu havasına sokuyor. Sonra maske çıkarılıyor ve asıl yüz ortaya çıkıyor. Uzaylılar gerçekten var mı? Bizden ne kadar ilerdeler? Neden artıklarını, yani piknik artıklarını bizim gezegenimize bırakıp gittiler? Ve insanoğlu evrensel medeniyet seviyesinde nerede? Pandemi sürecinde okuduğum bazı kitaplar nedense daha anlamlı oluyor. Dünyanın hakimi olan insanı bir virüs ne hale getirdi, resmen insanoğlu için dünyaya verdiği zarar konusunda bir empati şansı doğdu. Kitap da aynen bu şekilde bir felsefe havası esiyor. İnsanlar hep piknik sonrası artıklarını bulundukları ortama bırakıp gidiyor ve o ortama zarar verip gidiyor. Peki dünya dışı varlıklarda aynı şeyi yapsa bizim reaksiyonumuz ne olurdu?

Uzayda PiknikArkadi Strugatski · İthaki Yayınları · 20181,187 okunma

··

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsmail Kulaç