Ne yazık ki sıkılarak bitirdiğimi söylemek mecburiyetindeyim; kitabın yapısına tam olarak dikkat etmedim yahut neye göre ve kim tarafından oluşturulduğuna dair tam manasıyla bir fikrim yok (Ön sözünde denemelerinin bir kısmının toplandığını söylüyor ancak bunu kendisinin yapmamış olduğunu ümit ediyorum.) fakat tamamen yanlış bir düzen içerisinde bir araya getirildiği hakkında tartışabilirim. Makaleler ya da denemeler, her ne denirse, farklı yıllarda yazılmış ancak neredeyse hepsi birbirini tekrarlıyor. Bir cümleyi belki on defa benzer şekillerde gördüğümü rahatlıkla iddia edebilirim, bu benim gözümde oldukça hoş olmayan bir şey zira bir yenilik söz konusu olmadığı gibi düşüncelerini destekleyen cümlelerin de değerini yitirmesine sebep oluyor. Söylendiği gibi derleme olması da durumu kurtaran bir vasıf değil maalesef şayet bir kitap vücuda getiriliyorsa, bundan çok daha iyisi yapılmalı fikrimce; düzeltilmeli, eklenmeli, çıkarılmalı vs.
Üstelik yine ön sözünde, Mehmet Kaplan, "düşünceyi bozduğu için polemiği sevmediğini" dile getiriyor lakin kitabında yer yer hoş olmayan polemiklerle birlikte tabirlerle de karşılaşıyoruz; sayfa yüz kırk üçteki gibi: "kırıtgan kadınlar".
Fikirlerinin çoğu haklı bir dava üzerine oluşturulmuşsa da, yer yer oluşturulma şekline yahut oturtulamamışlığına bağlı olarak ters düştük yazarla. Açıkçası ben beğenemedim. Bu konuda, benzer fakat kesinlikle çok daha yetkin bir şeyler okumak isteyenler için Nihad Sami Banarlı'dan "Türkçenin Sırları"nı tavsiye ederim.
