Merhaba "Kapak Kızı" kitabının devamı olan Yeşil Peri Gecesi'nde Şebnem'i dinliyoruz. Babasının geçirdiği kazaya kadar mutlu bir ailesi olan karakterimizin özyıkım arzusu ile yaşaması beni bir hayli yordu. Zaman atlamaları, geçişler güzel işlenmiş. Fakat hayatın sahteliğini, yapaylığını okurken çok fazla detay, parantez içi ve tekrar var. Mesela, beden ve ruh ayrılıp uykuya düştüğünde veyahut masadaki meze detayları veyahut kurdun saati veyahut aşkının ipini çektiği gece... bunlar biraz benim zihnimde kendisini tamamlasaydı, merak uyandırsaydı ve en önemlisi beni "edebi anlamda" yorsa idi tatlı ayrılabilirdim Şebo ile. 469 sayfalık bir kitapta "düz bir anlatım" ile bu kadar detay beni tatmin etmedi. "Has aşk" gibi cümlelere şahit olmak da kitabı yavan kıldı. Şebnem için de şunu söylemeliyim ki, çocukken ve genç iken yaşadığı travmalar insanı bir ömür etkileyebilir fakat Şebnem bunları bir nevi bahane ederek yaşıyor. Sırf canlarını yakmak için, sırf vicdan azabı duymalarını sağlamak için "yıkım" diye adlandırdığım yolu seçiyor. Ali ile birlikte olsaydı? Düşüncesi hep oluştu ama Şebnem yine aynı yolu seçerdi. (Beni de yine verem ederdi) Ee, peki kitapta neresi senin yerin? 126. Sayfada en sevdiğim şairlere selam çaktığım bölüm. Tek tek ve tekrar dinlediğimden emin olabilirsiniz. Dostlara "ısrarlı okuyun" barındırmaz. Aile içi dedikodusu ve fazlaca dram, yıkım sevenlerin sevdiğini düşünüyorum ve bir kez daha emin oldum ki, instagramda bazı kitaplar çok abartılıyor, üzgünüm. Feyizli okumalar. Nahif kalın. Benim cümlem diyebileceğim bir alıntım yok. Bunun yerine kitaptan Edip Cansever dizesi bırakıyorum size. "Ve nasıl göz gözeyiz ansızın bir infilak."

Yeşil Peri GecesiAyfer Tunç · Can Yayınları · 20207,3bin okunma

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

toprak