Sözlerim, eylemlerim kadar, eylemlerim ruhum kadar asil mi? Yoksa asil olan Rahmân’ın bize bahşettiği bir örtü ve ondan süzülen nur mu? Bu pak ve göz kamaştıran nur, Rahmân’ın kendi parçasından bize lütfedip yücelttiği ruh mu? Sorular yüzeysel lakin cevapları derin.. Şimdilik bu bahsi #50301351 bu incelemeyle bitiriyor; sermayem olan ömrümden söz etmek istiyorum. Ömür dediğimiz şey yaşamı çevreleyen ve bir o kadar da derinlemesine kadar nüfuz eden eylemlerimiz, düşüncelerimiz çerçevesinde oluşan zaman dilimine sığmış yüce ve kevni bir ayettir. İnsan öyle bir fıtrat üzerine dizayn edilmiştir ki; Eşref-i mahlukat olan insanoğlu yaratılmışların en şereflisidir. Lakin yine aynı insanoğlu bu şerefli makamdan düşerek esfele safiline dönüşmüştür. Bizler bu yaşam dediğimiz mücadelemizde kaybettiğimiz şerefli makama yolculuk edeceğiz. Bu yol, yolcu, yolculuk meselesinde en büyük imtihanımız dilimiz/lisanımız/hitabımızdır. Nefsin boyunduruğunda olan kelamı özgür ve hür kılmak için gayret sarf edeceğiz. Gazali'nin başlatmış olduğu bu yolculukta onu yalnız bırakmayacak; başlatmış olduğu devrimin inşallah bayraktarı olacağız. Gazali, gerek bu kitabında gerek dil belası kitabında bahsetmiş olduğu, "dilin afetleri- öfke, kin ve haset" konularını derinlemesine irdeliyor ve bu belalardan kurtulma reçetesini bizlere sunuyor. Evvela ayeti kerim, sonrasında sünnet ile konuyu harmanlayıp biz değerli İslam ümmetine sunuyor. Çarpıcı örnekler vererek kimi zaman yüreğimizi dağlıyor kimi zaman geleceğimize umut serpiyor.. 3 alıntıda kitabı kendimce özetleyerek incelemi bitirmeyi murad ediyorum.. *"Susmak imanın üstünlüğünü gösterir. Bir kimseye: sen yanılıyorsun demek kimseye farz değildir" diyerek söze başlıyor. Susmanın gerekliliğine ve insanoğluna tahammül göstermemiz gerektiğine dem vuruyor. Bizim fazlaca yaptığımız insanoğlunu yargılama, ön yargıda bulunma gibi davranışların nefsimizden kaynaklandığını buyuruyor. {Bu noktada bu iletiyi paylaşmayı uygun gördüm:#112277659} *"Sen bil ki, her ne kadar öfkenin kökü bütün bütün kesilmezse de, gereken o dur ki; kişinin tevhide {yönelmesi öfkesine} üstün gelmesidir. {O vakit} her ne görürse Hak'dan görür" diyerek şifanın tevhid sancağında olduğunu söylüyor. Öfkenin ilacı Rahmân’ın varlığıyla huzura kavuşuyor.. *"Sen kötülüğü en güzel hareketle {iyilikle} kov ki, düşmanın olan kimse sana en yakın dost olsun" diyerek nefsimizi perçinliyor. Bizi bizle buluşturuyor.. Değer verip okuyanlara bu incelemeyi yazmama vesile olan dostumu ve güzide etkinliğini sizlere sunuyorum: #110542112