SPOİLER İÇERİR ! Son okuduğum kitapların hepsi yüreğimi sızlatan, kalbimi kıran kitaplardı...Ama Mücella, hepsinden başkaydı. Kitapta yüzüme vuran en bariz gerçek, her çocuğun kaderi annesinin elinden geçer. Mücella, annesinin korkularının altında kalmış bir kız. Yaradılıştan gelen uysallığı, sessizliği annesinin despot kişiliğine karşı gelemedi. Önce Neyyire Hanım'ın uslu kızı Mücella oldu, yıllar geçti genç kız oldu Neyyire Hanım'ın hamarat kızı Mücella oldu, yaşlandı Neyyire Hanım ve Mücella oldu, Neyyire Hanım gitti dert ortağı Mücella oldu. Hiç bilemedik ama o ne olmak isterdi... Mücella'dan sonra beni ağlamalara sürükleyen karakter, Yusuf Ziya oldu. O da kaderini annesinin eline bırakmış çocuklardan. Suna'sına kavuşamamış, ona yazdığı mektupla beni ağlamalara sürüklemiş bir karakter Yusuf Ziya. Aslında çok karakteri barındıran bir kitaptı ama beni en öfkelendiren, Güzide oldu sanırım. Neyyire Hanım ve Fahri'den daha çok öfkelendiğim bir karakter olabileceğini sanırım düşünmemiştim. Güzide, kendisinden büyük bir adamla evlenmiş (zorla değil) yıllarca çocuk sahibi olmak için uğraşmış sonra da o çocuğu bırakıp başka bir adama kaçan ama adamın aşkı bitince kürkçü dükkanına dönen bir karakter. O da çocuğunun kaderini kendisi yazan bir karakter, oldu. Neyse, genel olarak Nazan Bekiroğlu her kitabını hayranlıkla okuduğum bir yazar zaten. Mücella da, anlatım açısından sizi içine çeken, 1920-1970 yılları arasındaki o Türkiye'yi gözünüzün önüne getiren bir kitaptı. Kısacası Nazan Bekiroğlu yine insanı içine çeken, dönemin tam ortasındaymış hissi veren bir eser kaleme almış. Mücella...Kalbimin bir köşesinde el kadar çocukken yapmaya başladığın, asla kullanamadığın çeyizinle hep kalacaksın.

MücellâNazan Bekiroğlu · Timaş Yayınları · 202110,1bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emik