Hüseyin Nihâl Atsız'ın okuduğum ilk kitabı.
Kitapta genel olarak, ülkü-Türklük-toprak-vatan-gençlik-aşk-Tanrı Dağı ve Kızıl Elma imgesi... işlendiğini düşünüyorum. Yani kitap içerdiği şiirler ile tema olarak da ruh olarak da bir bütünlüğe sahip. Okurken yazarın düşüncelerini anlıyor, yazarı tanımlamaya başlayabiliyor, adeta bir inanç gibi bellediği ülküsünü ve Türklük duygusunu hissediyorsunuz. Buna rağmen dini inancı açısından sizi arafta bırakabilir. Kitapta 1926'da yazdığı şiir de var 1960'da yazdığı şiir de var; bu durum yazarın bazı şiirlerinde fikirlerinin değişip değişmediğini kıyaslama fırsatı veriyor. Örneğin, bahtiyarlık hakkında dizeleri.
Kendi damarımız olan Milliyetçi duygulara da ayrıca bir katkısı var, kesinlikle bu açıdan enfes bir yanı var. Bu etki bir kaç özlü sözle, ballı dille olmuyor. Türk tarihini ve izleri katarak, yaşamı ile duygularını yoğurarak yazmış olduğunu düşünüyorum.
Bu şiir kitabının okunmasının önemli ve kıymetli olduğu kanaatindeyim. İyi okumalar.
